Wikipedia

Nicolas Sarkozy: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
391 469 edycji
m →‎Linki zewnętrzne: Drobne redakcyjne - poprawa linków, apostrofów, cudzysłowów...
dr red.
Linia 28:
 
== Pochodzenie i wykształcenie ==
Syn [[Węgry|węgierskiego]] imigranta, Pála Sárközy de Nagy-Bócsa i Andrée Mallah. Dziadek ze strony matki pochodził z rodziny [[Romanioci|greckich Żydów]], przeszedł już we Francji na katolicyzm<ref name=wyborcza>{{cytuj stronę | autor = Konrad Niklewicz | url = http://archive.is/UhOFj| tytuł = ''Sarkozy – kim jest nowy prezydent Francji?'' | opublikowany = wyborcza.pl | data dostępu = 27 listopada 2010|data=6 maja 2007 | język =}}</ref>.
 
Pál Sárközy wywodził się ze szlacheckiego rodu, posiadającego majątki ziemskie w miejscowości Alattyán (około 90&nbsp;km od [[Budapeszt]]u)<ref>{{cytuj stronę | autor = Serge Schemann | url = http://www.nytimes.com/2007/05/15/opinion/15tue4.html?_r=4&th&emc=th&oref=slogin&oref=slogin | tytuł = ''The New French President’s Roots Are Worth Remembering'' | opublikowany = nytimes.com | data dostępu = 27 listopada 2010| język = en|data=15 maja 2007}}</ref>. Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], w obawie przed represjami ze strony [[Komunizm|komunistów]] wyemigrował początkowo do [[Niemcy|Niemiec]]<ref>{{cytuj stronę | autor = Maureen Orth | url = http://www.vanityfair.com/style/features/2008/09/bruni200809?currentPage=3 | tytuł = ''Paris Match'' | opublikowany = vanityfair.com | data dostępu = 30 maja 2009 | język = en}}</ref>. W 1959 rodzice Nicolasa Sarkozy’ego rozstali się, jego matka wraz z dziećmi wróciła do swojego ojca, będącego wówczas znanym paryskim lekarzem<ref name=wyborcza />. W 1973 rodzina przeniosła się do [[Neuilly-sur-Seine]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://en.biobble.com/members/412/Nicolas_Sarkozy| tytuł = ''An english biography of Sarkozy'' | opublikowany = biobble.com | data dostępu = 27 listopada 2010 | język = en}}</ref>.
 
Nicolas Sarkozy został wychowany w tradycji [[katolicyzm|katolickiej]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.fluvium.org/textos/cultura/cul499.htm | tytuł = ''Sarkozy: „Soy de cultura católica, de tradición católica, de confesión católica”'' | opublikowany = fluvium.org | data dostępu = 30 maja 2009 | język = es}}</ref>. Ukończył prywatną katolicką szkołę średnią ''Cours Saint-Louis de Monceau'' w [[Paryż]]u. Został absolwentem prawa na [[Université de Paris X|''Université Paris X Nanterre'']] i po zdaniu egzaminu państwowego został prawnikiem specjalizującym się we francuskim prawie gospodarczym. Studiował również nauki polityczne w [[Instytut Nauk Politycznych w Paryżu|Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu]] (''Sciences Po'').
 
== Działalność polityczna ==
=== Działalność do 2007 ===
W wieku 22 lat został najmłodszym członkiem rady miejskiej miasta [[Neuilly-sur-Seine]]. Mandat radnego tej miejscowości sprawował nieprzerwanie przez 30 lat. W 1983 wybrano go na urząd [[mer (urzędnik)|mera]] [[Neuilly-sur-Seine]]. Burmistrzem tej miejscowości był do 2002. W administracji terytorialnej pełnił także funkcje radnego rady generalnej departamentu [[Hauts-de-Seine]] (1985–1988, 2004–2007), w tym jej wiceprzewodniczącego (1986–1988). Od 1983 do 1988 był radnym regionalnym [[Île-de-France]]<ref name=lepresident>{{cytuj stronę | autor = | url = https://web.archive.org/web/20110102142833/http://www.elysee.fr/president/la-presidence/le-president-de-la-republique/nicolas-sarkozy.482.html | tytuł = ''Nicolas Sarkozy'' | opublikowany = elysee.fr | data dostępu = 30 maja 2009 | język = fr}}</ref>.
 
Od końca lat 70. pełnił kierownicze funkcje w [[gaullizm|gaullistowskim]] [[Zgromadzenie na rzecz Republiki|Zgromadzeniu na rzecz Republiki]]. Był przewodniczącym młodzieżowego komitetu wsparcia [[Jacques Chirac|Jacques’a Chiraca]], członkiem komitetu centralnego RPR, sekretarzem krajowym ds. młodzieży, koordynatorem w wyborach europejskich, zastępcą sekretarza generalnego.
Linia 44:
29 marca 1993 wszedł w skład rządu [[Édouard Balladur|Édouarda Balladura]] jako minister ds. budżetu i rzecznik prasowy rządu. Od 19 lipca 1994 był jednocześnie ministrem łączności<ref name=lepresident />. W [[wybory prezydenckie we Francji w 1995 roku|wyborach prezydenckich w 1995]] poparł kandydaturę urzędującego premiera (był szefem jego sztabu wyborczego i rzecznikiem prasowym), chociaż RPR wysunął paryskiego mera i swojego lidera, Jacques’a Chiraca. Po zwycięstwie tego ostatniego Nicolas Sarkozy odszedł z administracji rządowej.
 
W 1998 został sekretarzem generalnym Zgromadzenia na rzecz Republiki. W 1999 był liderem listy RPR-[[Demokracja Liberalna (Francja)|Demokracji Liberalnej]] w [[wybory do Parlamentu Europejskiego we Francji w 1999 roku|wyborach do Parlamentu Europejskiego]]. Mandat europosła sprawował przez niespełna dwa miesiące, należąc do grupy [[Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci)|EPP-ED]]<ref>[http://www.europarl.europa.eu/meps/pl/4339/NICOLAS_SARKOZY_home.html Profil na stronie Parlamentu Europejskiego]. [dostęp 27 listopada 2010].</ref>. Po dymisji [[Philippe Séguin|Philippe’a Séguina]] w tym samym roku pełnił obowiązki przewodniczącego RPR<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.france-politique.fr/histoire-rpr.htm | tytuł = ''Rassemblement pour la République (RPR): Histoire'' | opublikowany = france-politique.fr | data dostępu = 30 maja 2009 | język = fr}}</ref>.
 
W 2002 po reelekcji Jacques’a Chiraca [[wybory prezydenckie we Francji w 2002 roku|wyborach prezydenckich]], 7 maja tego samego roku został mianowany ministrem spraw wewnętrznych w rządzie [[Jean-Pierre Raffarin|Jean-Pierre’a Raffarina]]. Zaangażował się w utworzenie [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unii na rzecz Większości Prezydenckiej]], przekształconej w [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unię na rzecz Ruchu Ludowego]]. 31 marca 2004, po reorganizacji gabinetu, objął urząd ministra stanu i jednocześnie ministra ekonomii, finansów oraz przemysłu.
 
Po dymisji [[Alain Juppé|Alaina Juppé]] z kierowania ludowcami, na nadzwyczajnym kongresie Nicolas Sarkozy uzyskał ponad 85% głosów, obejmując stanowisko przewodniczącego 28 listopada 2004<ref name=kronika>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.france-politique.fr/histoire-ump.htm | tytuł = ''Union pour un mouvement populaire (UMP): Histoire'' | opublikowany = france-politique.fr | data dostępu = 30 maja 2009 | język = fr}}</ref>. Dzień później zrezygnował ze stanowiska ministra, a 13 marca 2005 powrócił do sprawowania mandatu poselskiego.
 
31 maja 2005 powrócił do rządu. W nowo utworzonym gabinecie [[Dominique de Villepin|Dominique’a de Villepin]] został ministrem stanu oraz ministrem spraw wewnętrznych.
 
=== Wybory prezydenckie w 2007 ===
14 stycznia 2007 członkowie Unii na rzecz Ruchu Ludowego zadecydowali większością 98,1% głosów, że to Nicolas Sarkozy zostanie jej jedynym kandydatem w [[wybory prezydenckie we Francji w 2007 roku|wyborach prezydenckich]] w tym samym roku<ref name=kronika />.
 
26 marca 2007 Nicolas Sarkozy zrezygnował z zajmowanych funkcji rządowych celem poświęcenia się udziałowi w kampanii prezydenckiej. 22 kwietnia 2007 wygrał pierwszą turę wyborów, uzyskując wynik 31,11%. Przed drugą turą spośród konkurentów został poparty jedynie przez [[Philippe de Villiers|Philippe’a de Villiers]]. Nie uzyskał poparcia ze strony lidera [[Unia na rzecz Demokracji Francuskiej|Unii na rzecz Demokracji Francuskiej]], [[François Bayrou]] (który zajął 3. miejsce w głosowaniu), jednak za jego kandydaturą publicznie opowiedziała się większość deputowanych UDF. Według ujawnionego w 2012 dokumentu jego kampanię miał rzekomo wesprzeć kwotą 50 mln euro ówczesny rząd [[Libia|libijski]]<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.mediapart.fr/journal/international/280412/sarkozy-kadhafi-la-preuve-du-financement |tytuł=''Sarkozy-Kadhafi: la preuve du financement'' |data=28 kwietnia 2012 |opublikowany=mediapart.fr|język=fr|data dostępu=28 kwietnia 2012}}</ref>.
 
W drugiej turze 6 maja 2007 Nicolas Sarkozy pokonał kandydatkę [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partii Socjalistycznej]], [[Ségolène Royal]], uzyskując ponad 53% głosów. Uroczyste objęcie urzędu [[Prezydenci Francji|Prezydenta Republiki Francuskiej]] na pięcioletnią kadencję odbyło się 16 maja 2007.
Linia 63:
Dwa dni po wyborach Nicolas Sarkozy mianował [[François Fillon]]a na stanowisko [[premierzy Francji|premiera]]. W nowym rządzie 6 na 15 tek ministerialnych objęły kobiety. Ministrem spraw zagranicznych został socjalista [[Bernard Kouchner]], ministrem obrony [[Hervé Morin]] (lider wspierającej prezydenta partii [[Nowe Centrum]]), ministrem spraw wewnętrznych była minister obrony, [[Michèle Alliot-Marie]], ministrem stanu były premier, [[Alain Juppé]]. Po wygranych przez UMP i jej sojuszników [[wybory parlamentarne we Francji w 2007 roku|wyborach parlamentarnych]] w tym samym roku, zaprzysiągł drugi gabinet tego samego premiera z niewielkimi zmianami w składzie. W grudniu 2007 przywołał „chrześcijańskie korzenie Francji” w słynnym przemówieniu w [[Bazylika św. Jana na Lateranie|Bazylice św. Jana na Lateranie]] w [[Rzym]]ie (prezydent Francji jako sukcesor królów Francji jest kanonikiem honorowym Bazyliki).
 
W ciągu pierwszego roku przeprowadził ponad 50 reform. Krytykowany za brak powagi i arbitralny styl rządzenia, w przemówieniu z kwietnia 2008 zadeklarował kontynuowanie zmian w gospodarce<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.wprost.pl/ar/128516/Bedzie-nowy-Sarkozy/ | data=25 kwietnia 2008|tytuł = ''Będzie nowy Sarkozy'' | opublikowany = wprost.pl | data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>. Łącznie jego zaplecze w tym samym roku opracowało pakiet 300 ustaw, zakładających prywatyzację, ograniczenie biurokracji i obniżenie składek ubezpieczeniowych. W lipcu 2008 parlament francuski przyjął ustawę wprowadzającą elastyczne rozwiązania w zakresie czasu pracy<ref>Dominika Pszczółkowska, ''Sarkozy zmienia Francję'', „[[Gazeta Wyborcza]]” nr 176 z 29 lipca 2008, s. 9.</ref>.
 
==== Polityka zagraniczna ====
[[Plik:Nicolas Sarkozy in Polish Parliament (2008).JPG|thumb|240px|Nicolas Sarkozy podczas wizyty w Sejmie, 28 maja 2008]]
W przemówieniu dotyczącym polityki zagranicznej Francji wygłoszonym 27 sierpnia 2007 zaproponował powołanie „[[Grupa mędrców|komitetu mędrców]]”. Tematem pracy tej grupy miała być przyszłość Europy w latach 2020–2030. Poparł również rozszerzenie grupy [[G7 (grupa)|G8]] do [[G8+5|G13]] poprzez dołączenie [[Chiny|Chin]], [[Indie|Indii]], [[Meksyk]]u, [[Brazylia|Brazylii]] i [[Południowa Afryka|RPA]]. Doprowadził do powrotu Francji do struktur wojskowych [[NATO]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,6395700,Francja_wraca_do_struktur_wojskowych_NATO.html | tytuł = ''Francja wraca do struktur wojskowych NATO'' | opublikowany = gazeta.pl | data=17 marca 2009|data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>.
 
Nicolas Sarkozy należy do przeciwników akcesji [[Turcja|Turcji]] do [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/artykuly/65333,trwa-walka-o-unijne-granice.html | tytuł = ''Trwa walka o unijne granice'' | opublikowany = dziennik.pl | data=7 grudnia 2009|data dostępu = 12 lipca 2010}}</ref>. Opowiada się jednocześnie za koncepcją [[Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego|Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego]], która byłaby stowarzyszona z Unią Europejską, a w jej skład wchodziłyby państwa basenu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].
 
Tuż po wyborach prezydenckich brał udział w negocjacjach [[Unia Europejska|unijno]]-[[Libia|libijskich]] w sprawie uwolnienia bułgarskich pielęgniarek. Po sukcesie rokowań, złożył wizytę w Libii, gdzie podpisał umowy gospodarcze z przywódcą tego państwa, [[Mu’ammar al-Kaddafi|Muammarem al-Kaddafim]].
 
=== Wybory prezydenckie w 2012 i odejście z urzędu ===
W 2012 Nicolas Sarkozy ogłosił, że będzie się ubiegał o reelekcję w [[wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku|wyborach prezydenckich]] rozpisanych na 22 kwietnia i 6 maja 2012. Wystartował pod hasłem ''La France Forte'' („Silna Francja”), uzyskał poparcie ze strony [[Angela Merkel|Angeli Merkel]] i [[David Cameron|Davida Camerona]].
 
Nicolas Sarkozy w czasie pierwszej kadencji tracił na popularności, stając się jednym z najmniej popularnych prezydentów V Republiki. Postrzegany jest jako „prezydent bogatych”, wypomina mu się obniżenie podatków dla najbogatszych Francuzów oraz to, że zwycięstwo wyborcze w 2007 świętował w ekskluzywnej paryskiej restauracji Fouquet's z zamożnymi biznesmenami<ref name="Wybór Marianny">{{cytuj pismo |nazwisko = Ostrowski |imię = Marek |autor link = Marek Ostrowski (dziennikarz) |tytuł = Wybór Marianny |url = http://www.polityka.pl/swiat/analizy/1526089,1,wybory-prezydenckie-we-francji-hollande-czy-sarkozy.read |czasopismo = [[Polityka (tygodnik)|Polityka]] |oznaczenie = |wolumin = |wydanie = 16(2855) |strony = 44–46 |data = 18 kwietnia 2012|wydawca = |miejsce = |issn = |id = |data dostępu = 22 kwietnia 2012}}</ref>. Krytykowano jego upodobanie do blichtru i epatowanie swoim życiem prywatnym.
 
W pierwszej turze ubiegający się o reelekcję prezydent zajął drugie miejsce. Otrzymał około 9,75 miliona głosów (27,18%), przechodząc do drugiej tury głosowania, w której przegrał z wynikiem ponad 48% głosów z kandydatem socjalistów, którym był [[François Hollande]]<ref name="wybory2012">{{Cytuj stronę|url=http://elections.interieur.gouv.fr/PR2012/FE.html|tytuł=''Résultats 2nd tour''|opublikowany=interieur.gouv.fr|język=fr|data dostępu=9 maja 2012}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.france24.com/en/france/2min/20120506-france-socialist-hollande-wins-presidential-election-sarkozy|tytuł=''Socialist Hollande triumphs in French presidential poll''|opublikowany=france24.com|data=6 maja 2012|data dostępu=6 maja 2012|język=en}}</ref>. Stał się tym samym drugim prezydentem [[V Republika Francuska|V Republiki]] (pierwszym był urzędujący siedem lat [[Valéry Giscard d’Estaing]]), który nie uzyskał reelekcji na drugą kadencję. Jako były prezydent został z urzędu członkiem Rady Konstytucyjnej, w której zasiadł po raz pierwszy 19 czerwca 2012.
 
=== Działalność od 2012 ===
W listopadzie 2014 Nicolas Sarkozy wystartował na przewodniczącego Unii na rzecz Ruchu Ludowego w wyborach, w których mogli wziąć udział wszyscy zarejestrowani członkowie partii. W głosowaniu tym zwyciężył, uzyskując 64,5% głosów i pokonując dwóch byłych centroprawicowych ministrów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.bbc.com/news/world-europe-30264534|tytuł=''Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote''|opublikowany=bbc.com|data=29 listopada 2014|data dostępu=30 listopada 2014|język=en}}</ref>. Były prezydent zadeklarował dążenie do przekształcenia partii w nowe ugrupowanie, proponując powołanie na bazie UMP partii [[Republikanie (Francja)|Republikanie]]. Zaakceptowało to ponad 83% biorących udział w głosowaniu członków ugrupowania. 30 maja 2015 odbył się kongres Republikanów, co faktycznie zakończyło okres funkcjonowania UMP<ref name="tvn">{{Cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/francuska-prawica-ump-zmienia-nazwe-na-republikanie,547197.html|tytuł=''Francuska prawica zmienia nazwę. Było UMP, będą Republikanie''|opublikowany=tvn24.pl|data=30 maja 2015|data dostępu=1 lipca 2015}}</ref>. Nicolas Sarkozy objął kierownictwo również w nowym ugrupowaniu. W 2015 został doktorem honoris causa [[Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych|Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych]]<ref>{{cytuj stronę |autor = |url= http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Nicolas-Sarkozy-w-ogniu-krytyki-po-spotkaniu-z-Wladimirem-Putinem,wid,17942803,wiadomosc.html?ticaid=115dab |tytuł =''Nicolas Sarkozy w ogniu krytyki po spotkaniu z Władimirem Putinem'' |opublikowany =wp.pl |data=30 października 2015|data dostępu = 30 października 2015}}</ref>.▼
Jako były prezydent został z urzędu członkiem [[Rada Konstytucyjna|Rady Konstytucyjnej]], w której zasiadł po raz pierwszy 19 czerwca 2012.
 
▲W listopadzie 2014 Nicolas Sarkozy wystartował na przewodniczącego Unii na rzecz Ruchu Ludowego w wyborach,. wW którychwyborach mogli wziąć udział wszyscy zarejestrowani członkowie partii. W głosowaniu tym zwyciężył, uzyskując 64,5% głosów i pokonując dwóch byłych centroprawicowych ministrów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.bbc.com/news/world-europe-30264534|tytuł=''Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote''|opublikowany=bbc.com|data=29 listopada 2014|data dostępu=30 listopada 2014|język=en}}</ref>. Były prezydent zadeklarował dążenie do przekształcenia partii w nowe ugrupowanie, proponując powołanie na bazie UMP partii [[Republikanie (Francja)|Republikanie]]. Zaakceptowało to ponad 83% biorących udział w głosowaniu członków ugrupowania. 30 maja 2015 odbył się kongres Republikanów, co faktycznie zakończyło okres funkcjonowania UMP<ref name="tvn">{{Cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/francuska-prawica-ump-zmienia-nazwe-na-republikanie,547197.html|tytuł=''Francuska prawica zmienia nazwę. Było UMP, będą Republikanie''|opublikowany=tvn24.pl|data=30 maja 2015|data dostępu=1 lipca 2015}}</ref>. Nicolas Sarkozy objął kierownictwo również w nowym ugrupowaniu. W 2015 został doktorem honoris causa [[Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych|Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych]]<ref>{{cytuj stronę |autor = |url= http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Nicolas-Sarkozy-w-ogniu-krytyki-po-spotkaniu-z-Wladimirem-Putinem,wid,17942803,wiadomosc.html?ticaid=115dab |tytuł =''Nicolas Sarkozy w ogniu krytyki po spotkaniu z Władimirem Putinem'' |opublikowany =wp.pl |data=30 października 2015|data dostępu = 30 października 2015}}</ref>.
 
W lipcu 2016 Nicolas Sarkozy zapowiedział rezygnację z kierowania partią, by zaangażować się w kampanię przed prawyborami prezydenckimi na centroprawicy<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.theguardian.com/world/2016/jul/03/nicolas-sarkozy-confirms-return-bid-for-french-presidency|tytuł=Nicolas Sarkozy confirms return bid for French presidency|data=3 lipca 2016|opublikowany=theguardian.com|data dostępu=24 września 2016|język=en}}</ref>. W sierpniu tegoż roku pełniącym obowiązki przewodniczącego partii został [[Laurent Wauquiez]].
 
== Życie prywatne ==
[[Plik:Nicolas Sarkozy and Carla Bruni at Pittsburgh G20 Summit.jpg|thumb|240px|Nicolas Sarkozy z żoną Carlą Bruni]]
Pierwszą żoną Nicolasa Sarkozy’ego była od 1982 do 1992 Marie-Dominique Culioli, z którą ma dwóch synów. W 1996 ożenił się z [[Cécilia Attias|Cécilią Ciganer-Albéniz]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://wiadomosci.wp.pl/kat,72994,title,Cecilia-Sarkozy---wyjatkowo-niezalezna-pierwsza-dama,wid,8864984,wiadomosc.html | tytuł = ''Cecilia Sarkozy – wyjątkowo niezależna pierwsza dama'' | opublikowany = wp.pl | data=16 maja 2007|data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>, z którą również ma syna. W 2007 został między nimi orzeczony rozwód.
 
2 lutegoW 2008 Nicolas Sarkozy zawarł związek małżeński z byłą modelką [[Włochy|włoską]] [[Carla Bruni|Carlą Bruni]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://archive.is/I5qK | tytuł = ''Radio RTL: Sarkozy i Bruni wzięli ślub'' | opublikowany = interia.pl |data=2 lutego 2008| data dostępu = 30 maja 2009 | język =}}</ref>. Stał się pierwszym w historii Republiki Francuskiej prezydentem, biorącym ślub w trakcie sprawowania urzędu. 19 października 2011 urodziła się ich córka<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.wprost.pl/ar/266520/Carla-Bruni-Sarkozy-urodzila-corke/|tytuł=''Carla Bruni-Sarkozy urodziła córkę''|opublikowany=wprost.pl|data=19 października 2011|data dostępu=19 października 2011}}</ref>.
 
{{Przypisy|2}}
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj stronę|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3673102.stm|tytuł=''Profile: Nicolas Sarkozy''|opublikowany=bbc.co.uk|data=26 lipca 2009|data dostępu=27 listopada 2010|język=en}}
* [https://web.archive.org/web/20110102142833/http://www.elysee.fr/president/la-presidence/le-president-de-la-republique/nicolas-sarkozy.482.html Nota biograficzna na stronie Prezydenta Republiki Francuskiej] {{lang|fr}}. [dostęp 27 listopada 2010].
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.sarkozyblog.com/ Blog Nicolasa Sarkozy’ego] {{lang|fr}}. [dostęp 27 listopada 2010].
* {{Cytuj stronę|url=http://www.psz.pl/content/view/4438/|autor=Antoni Heba|tytuł=''Program wyborczy Nicolasa Sarkozy’ego''|opublikowany=psz.pl|data=2 maja 2007|data dostępu=27 listopada 2010}}
 
{{Prezydenci Republiki Francuskiej}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Nicolas_Sarkozy”