Ermitaż: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 2A01:118F:30D:900:3103:7331:6CB3:4AFE (dyskusja). Autor przywróconej wersji to [[User:The Polish Bot|The P... |
drobne merytoryczne |
||
Linia 30:
Pałac w galerię sztuki przemieniła [[Władcy Rosji|cesarzowa]] [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]]. Głównym budynkiem Ermitażu jest barokowy Pałac Zimowy wzniesiony dla [[Elżbieta Romanowa|carycy Elżbiety]] w latach [[1754]]-[[1762]] według projektu [[Bartolomeo Rastrelli|Bartolomea Rastrellego]]. W 1766 caryca Katarzyna II poprosiła francuskiego filozofa [[Denis Diderot|Denisa Diderota]] by w jej imieniu kupował obrazy z kolekcji francuskich. W ten sposób do Sankt Petersburga trafiły płótna Poussina, Watteau, Rembrandta, Rubensa, Rafaela, Tycjana i wielu innych znakomitych malarzy.
{{data|1852-02-17}} [[Mikołaj I Romanow|Mikołaj I]] udostępnił zbiory publiczności i w tym celu zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem, który zaprojektował [[Leo von Klenze]]. Po rewolucji październikowej na własność państwa przeszły i znalazły się w Ermitażu największe kolekcje prywatne: hrabiego Aleksandra Strogonowa, księcia Grigorija Potiomkina, księcia Mikołaja Jusupowa i braci Morozowów. W 1930
W czasie II wojny światowej Ermitaż został bezpośrednio trafiony tylko dwukrotnie, pomimo tego, że na miasto spadło w tym czasie ponad 150 tysięcy ciężkich pocisków artyleryjskich oraz ponad 10 tysięcy bomb burzących i zapalających<ref>Anna Reid ''Leningrad. Tragedia oblężonego miasta 1941-1944''. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012. ISBN 978-83-08-04729-3.</ref>.
|