Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Teatr infobox}} |
→Okres powojenny: Drobne merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 48:
Uchwałą [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]] z dnia 14 listopada 1953 r. "Za wybitne zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej, za cenny wkład do polskiej kultury – w związku z 40-leciem pracy" Państwowy Teatr Polski w Warszawie odznaczony został [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] I klasy<ref>{{Monitor Polski|rok=1953|numer=106|pozycja=1423}}</ref>.
Powojenną – już upaństwowioną – sceną kierował znów Arnold Szyfman, a także Leon Schiller, [[Stanisław Balicki]], [[Jerzy Jasieński]], [[Jerzy Kreczmar]] i [[Andrzej Krasicki]]. W repertuarze dominowała klasyka, zespół niejednokrotnie się zmieniał, ale zawsze opierał się na licznych aktorskich sławach. Grali tu tacy aktorzy, jak [[Władysław Hańcza]], [[Stanisław Jasiukiewicz]], [[Czesław Wołłejko]], [[Ignacy Gogolewski]] i [[Nina Andrycz]] - która pracowała w Teatrze Polskim 63 lata (1935-1939, 1945-2004).
Od 1981 dyrekcję objął [[Kazimierz Dejmek]]. Przede wszystkim poprzez zbudowanie znakomitego zespołu uczynił na nowo Teatr Polski sceną nader interesującą. W teatrze na ulicy Karasia zaczęli grać ''dejmkowscy'' artyści, tj. m.in. [[Barbara Rachwalska]], [[Barbara Horawianka]], [[Bogdan Baer]], [[Tadeusz Bartosik]], [[Lech Ordon]], [[Ignacy Machowski]], [[Zdzisław Mrożewski]], [[Gustaw Holoubek]], [[Stanisław Zaczyk]]. Do zespołu dołączył także [[Tadeusz Łomnicki]].
| |||