William Ewart Gladstone: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m →‎Linki zewnętrzne: Przenoszenie nazw kategorii
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Drobne redakcyjne - poprawa linków, apostrofów, cudzysłowów...
Linia 30:
|quote = William Ewart Gladstone
}}
'''William Ewart Gladstone''' (ur. [[29 grudnia]] [[1809]] w [[Liverpool]]u, zm. [[19 maja]] [[1898]] w [[zamek|zamku]] [[Hawarden]], [[Flintshire]], [[Walia]]) – polityk [[Wielka Brytania|brytyjski]] polityk należący do [[Partia Liberalna (Wielka Brytania)|Partii Liberalnej]], [[Premierzy Wielkiej Brytanii|premier]] Wielkiej Brytanii (w latach 1868–1874, 1880–1885, 1886 i 1892–1894).
 
Zdecydowane zwycięstwo liberałów (koalicji wigów i zwolenników Peela) osiągnięte dzięki nowej ordynacji wyborczej umożliwiło Gladstone’owi stłumienie rozruchów w [[Irlandia|Irlandii]] i wprowadzenie w życie trzeciej reformy ordynacji wyborczej, jednak wkrótce zmuszony został do złożenia dymisji z powodu niemożności uchwalenia budżetu.
Linia 41:
 
[[Plik:Gladstone 1830s WH Mote ILN.jpg|thumb|left|Gladstone w latach 30. XIX w.]]
Po studiach wyruszył wraz z bratem [[John Neilson Gladstone|Johnem]] w podróż po Europie. Odwiedził [[Belgia|Belgię]], [[Francja|Francję]], [[Niemcy]] i [[Włochy]]. Po powrocie do Wielkiej Brytanii William uzyskał w 1832 r. mandat parlamentarny z okręgu [[Okręg wyborczy Newark|Newark]]. W 1833 r. został przyjęty do korporacji prawniczej [[Lincoln'sLincoln’s Inn]], ale w 1839 r. zażądał wycofania swojego nazwiska z listy członków korporacji.
 
W początkach swej kariery politycznej Gladstone należał do skrajnych konserwatystów, którzy sprzeciwiali się reformom [[Brytyjska Partia Wigów|wigowskiego]] gabinetu [[Charles Grey (2. hrabia Grey)|Greya]] oraz zniesieniu niewolnictwa. W grudniu 1834 r. został młodszym lordem skarbu w pierwszym rządzie [[Robert Peel|Roberta Peela]]. Po miesiąciu został przeniesiony na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Wojny i Kolonii. Pozostał na tym stanowisku do upadku rządu w kwietniu 1835 r.