Arrigo Sacchi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej – zmieniono link(i) do Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej mężczyzn |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej – zmieniono link(i) do Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn |
||
Linia 34:
Pod wodzą nowego trenera klub zdobył w [[1988]] roku pierwsze od dziewięciu lat mistrzostwo Włoch, a w kolejnym sezonie zdominowała [[Europa|europejskie]] puchary. Drużyna, w której grali m.in. bramkarz [[Giovanni Galli]], obrońcy młody [[Paolo Maldini]], [[Mauro Tassotti]] oraz [[Franco Baresi]], pomocnicy [[Roberto Donadoni]] i [[Carlo Ancelotti]], a także sprowadzeni przez Sacchiego [[Holandia|Holendrzy]] [[Frank Rijkaard|Rijkaard]], [[Ruud Gullit|Gullit]] i [[Marco van Basten|van Basten]], po pokonaniu w półfinale [[Real Madryt|Realu Madryt]] (1:1 i 5:0) i w finale [[FC Steaua Bukareszt|Steauy Bukareszt]] (4:0) wygrała [[Puchar Mistrzów]]. Wprawdzie nie obroniła mistrzostwa kraju, ale porażkę w lidze osłodził [[Superpuchar Europy]] i [[Puchar Interkontynentalny w piłce nożnej|Puchar Interkontynentalny]]. W [[1990]] roku było podobnie: Rosso-Neri w [[Serie A]] musieli uznać wyższość [[SSC Napoli]], ale nie mieli sobie równych w międzynarodowych rozgrywkach pucharowych. Milan zdobył [[Puchar Mistrzów]] (po zwycięstwie nad [[SL Benfica Lizbona|Benficą]]), [[Superpuchar Europy]] i [[Puchar Interkontynentalny w piłce nożnej|Puchar Interkontynentalny]]. Pół roku po tym ostatnim sukcesie Sacchi zmienił na stanowisku selekcjonera [[Reprezentacja Włoch w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Włoch]] [[Azeglio Vicini]]ego.
Sacchi prowadził drużynę narodową przez cztery lata. Na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|Mundialu 1994]] jego podopieczni zdobyli wicemistrzostwo świata, chociaż wielu komentatorów podkreślało, że zaszli tak daleko głównie dzięki szczęściu i wysokiej formie [[Roberto Baggio]]. Rozgrywki grupowe zaczęli od porażki 0:1 z [[Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn|Irlandią]]. Po zwycięstwie 1:0 nad [[Reprezentacja Norwegii w piłce nożnej mężczyzn|Norwegią]] i remisie z [[Reprezentacja Meksyku w piłce nożnej mężczyzn|Meksykiem]] zajęli trzecie miejsce w tabeli i dzięki korzystnym rozstrzygnięciom w innych grupach awansowali dalej. W dwu kolejnych spotkaniach (z [[Reprezentacja Nigerii w piłce nożnej mężczyzn|Nigerią]] w 1/8 finału i z [[Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej|Hiszpanią]] w ćwierćfinale) Włosi wygrywali 2:1, a decydujące gole padały w dogrywce albo w ostatnich minutach meczu. Ich strzelcem był zawsze Baggio, który trafił - dwukrotnie - również w półfinale z [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej|Bułgarią]] (2:1). W decydującym o Pucharze Świata spotkaniu lepsi okazali się [[Reprezentacja Brazylii w piłce nożnej mężczyzn|Brazylijczycy]], którzy po [[rzut karny (piłka nożna)|rzutach karnych]] zwyciężyli 3:2. Mimo wysokiego miejsca, reprezentacji prowadzonej przez Sacchiego zarzucano ultradefensywny i przesadnie zachowawczy styl gry. Jeszcze większa krytyka spadła na głowę selekcjonera dwa lata później, po [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Euro 1996]], kiedy Włosi nawet nie wyszli z grupy. Dziennikarze głównym winowajcą porażki uznali właśnie Sacchiego, który w składzie na mistrzostwa pominął liderów zespołu - Baggio, [[Giuseppe Signori]]ego i [[Gianluca Vialli|Gianlucę Viallego]]. Ponadto w czasie trwania turnieju podejmował szereg niezrozumiałych decyzji personalnych, m.in. w drugim meczu grupowym z [[Reprezentacja Czech w piłce nożnej|Czechami]] posadził na ławcę rezerwowych piłkarzy, którzy w pierwszym spotkaniu zebrali najlepsze oceny. Mimo słabego wyniku, trener pozostał na swoim stanowisku i rozpoczął eliminacje do [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998|Mundialu 1998]]. Dopiero przegrana w spotkaniu towarzyskim z [[Reprezentacja Bośni i Hercegowiny w piłce nożnej|Bośnią i Hercegowiną]] w grudniu [[1996]] roku spowodowała, że Sacchi przekazał stery reprezentacji [[Cesare Maldini]]emu.
Powrócił na krótko do Milanu, później był trenerem [[Atlético Madryt]], ale został zwolniony w połowie sezonu, po dwudziestu dwu kolejkach. Jeszcze szybciej - po zaledwie trzech meczach - odszedł z [[Parma F.C.|AC Parmy]].
| |||