Wikipedia

Abu Nidal: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
jutro dalsza rozbudowa
Nie podano opisu zmian
Linia 25:
Na emigracji nawiązał kontakt z palestyńskimi [[nacjonalizm|nacjonalistami]]. Związał się z ruchem [[al-Fatah]] [[Jasir Arafat|Jasira Arafata]]<ref>Melman 1986, s. 52.</ref>. W Arabii Saudyjskiej uczestniczył w antyizraelskich manifestacjach które wybuchły w 1967 roku po porażce Arabów w [[Wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]]. Udział w protestach poskutkował go wyrzuceniem z pracy i aresztowaniem. Po wypuszczeniu został deportowany<ref>Hudson 1999, s. 100.</ref><ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Wraz z rodziną przeniósł się do Nablusu a następnie do [[Amman]]u w [[Jordania|Jordanii]]. Założył kompanię handlową „Impex“. Jednocześnie kontynuował działalność polityczną i przyjął pseudonim „Abu Nidal”, czyli „Ojciec Walki”. W wojnie ([[Czarny Wrzesień]]) między rządem jordańskim a palestyńskimi grupami zbrojnymi ([[Czarny Wrzesień]]) nie odegrał roli wojskowej<ref>Melman 1987, s. 513; Seale 1992, s. 70.</ref>, jego firma posłużyła al-Fatah jako miejsce spotkań działaczy i transferów finansowych grupy<ref>Seale 1992, s. 69.</ref>. Działalność handlowa uczyniła go nie tylko bogatym, ale wpłynęła również na jego wpływy w al-Fatah. [[Salah Chalaf|Abu Ijad]] przyznał mu stanowiska przedstawiciela partii w [[Sudan|sudańskim]] [[Chartum]]ie<ref>Seale 1992, s. 78.</ref> a następnie [[Irak]]u<ref name=w>{{cytuj stronę |url=http://wyborcza.pl/1,75248,979130.html?disableRedirects=true|tytuł=Legenda palestyńskiego terroryzmu Abu Nidal nie żyje|opublikowany = http://wyborcza.pl|język=pl}}</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
 
Po klęsce Palestyńczyków w konflikcie z Jordanią, publicznie krytykował kierownictwo [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny |Organizację Wyzwolenia Palestyny]]. Swoje radykalne poglądy głosił poprzez radio „Głos Palestyny” z siedzibą w Iraku<ref>Seale 1992, s. 78.</ref>. Podczas Trzeciego Kongresu al-Fatahu w [[Damaszek|Damaszku]] w 1971 roku poparł [[Abu Daoud]]a wzywającego do większej demokracji w ramach partii i zemsty na rządzie Jordanii<ref>Seale 1992, s. 85–87.</ref>. Gdy w lutym 1973 roku Daoud został zatrzymany przez jordańskie władze za próbę zamachu na tamtejszego monarchę, Nidal zorganizował pierwszą operację o terrorystycznym charakterze. Operacji nadał kryptonim „Al-Iqab”, czyli „Kara”. W ramach operacji terroryści związani z Nidalem dokonali ataku na saudyjską ambasadę w [[Paryż]]u oraz uprowadzili należący do [[Kuwejt]]u samolot. Zastraszony rząd Kuwejtu zgodził się na żądania porywaczy i wykupił od Jordańczyków wypuszczenie Daouda na wolnośćawolność<ref>Seale 1992, s. 91.</ref>. Akcje Nidala odbyły się bez konsultacji i bez zgody Fatahu<ref>Melman 1987, s. 69.</ref>. Przywódcy OWP zarzucili Nidalowi, że poprzez swoje działania szkodzi on tak naprawdę ruchowi oraz wypełniaj polityczny interes irackiego rządu pod którego kontrolą się znajdują (Nidal rezydował wówczas w Iraku)<ref>Seale 1992, s. 92.</ref>. W grudniu 1973 roku członkowie jego grupy zniszczyli samolot linii [[Pan American World Airways]]. W zamachu zginęły 32 osoby. Za drastyczne środki działania Nidal został zaocznie skazany przez OWP na karę śmierci<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
 
{{Osobny artykuł|Organizacja Abu Nidala}}
Akcje Nidala odbyły się bez konsultacji i bez zgody Fatahu<ref>Melman 1987, s. 69.</ref>. Przywódcy OWP zarzucili Nidalowi, że poprzez swoje działania szkodzi on tak naprawdę ruchowi oraz wypełniając polityczny interes irackiego rządu znajduje się pod jego faktyczną kontrolą (Nidal rezydował wówczas w Iraku)<ref>Seale 1992, s. 92.</ref>. Kolejne zamachyZamachy przeprowadzone przez Nidala doprowadziły w lipcu 1974 roku do formalnego wydalenia go z al-Fatah z(na inicjatywyżądanie Arafata)<ref>Melman 1987, s. 70; Seale 1992, s. 97–98.</ref> oraz wydania na niego wyroku śmierci<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Jeszcze w październiku tego samego roku Nidal utworzył odrębną od al-Fatahu organizację, która przyjęła nazwę Fatah-Rada Rewolucyjna<ref>Seale 1992, s. 99.</ref>. RadykalnaJedną organizacjaz otrzymałapierwszych wsparcieakcji finansoweRady iRewolucyjnej zaopatrzeniowebył odzamach rząduna Iraku<ref>Sealesamolot 1992,[[Trans s.World 100.</ref>,Airlines]] alecący wz zależnościIzraela od okresu operowała również z terenówdo [[LibanGrecja|Grecji]]u, Sudanu(88 iofiar [[Libia|Libii]]śmiertelnych)<ref name=Op>{{cytuj stronę |url=http://portalwiedzywww.onettygodnikprzeglad.pl/124702,,,,wybrane_organizacje_terrorystyczne_na_swiecie,haslo.html komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=WybraneKomu organizacjesłużył terrorystyczneAbu naNidal?|opublikowany świecie}}<= http:/ref><ref>Seale 1992, s/www. 287–289tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. AbuWiększość Nidalakcji cieszyłNidala siępolegała równieżna opiekąatakach krajówna [[blokcele wschodni|blokuizraelskie wschodniego]],zachodnich przede wszystkim [[Rumunia|Rumunii]], [[Węgry|Węgier]] i [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polski]]dyplomatów. KontaktyPonadto międzyRada grupąRewolucyjna Abuprzyjęła Nidalaformę iorganizacji władzamiświadczącej polskimiusługi datująterrorystyczne sięzewnętrznym odmocodawcom<ref końcaname=p>{{cytuj latstronę 70|url=http://www., gdy Polska rozdawała stypendia studenckie członkom jego grupytygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu W latach 1980–1984służył Abu Nidal mieszkał w [[Warszawa?|Warszawie]]opublikowany przy= [[Ulica Bagno w Warszawie|ulicy Bagno]] 3http:/24/www. Jego firma SAS Foreign Trade and Investment Company zajmująca się handlem bronią miała siedzibę w wieżowcu Intraco w [[Ulica Stawki w Warszawietygodnikprzeglad.pl/|Warszawie przy ulicy Stawki]]język=pl}}</ref>. ZlikwidowanoOtrzymując jąwsparcie wfinansowe 1987i rokuzaopatrzeniowe naod żądanierządu AmerykanówIraku<ref>{{CytujSeale stronę1992, |url=http://querys.nytimes 100.com</gst/fullpage.html?res=950DE4D7113BF93BA15752C1A96F948260&sec=&spon=&pagewanted=3ref>, |tytuł=Abu Nidal Iszorganizował Reportedlyataki Placedna Underdyplomatów Housei Arrestobiekty by Libyansw [[Syria|dataSyrii]] =(pozostającej w [[stosunki 1989iracko-11-28 syryjskie|opublikowany=Newsporze Yorkz Times}}</ref>Irakiem]])<ref name=Xp>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzmtygodnikprzeglad.compl/sabrikomu-al-bannasluzyl-abu-nidal/ |tytuł=SabriKomu al-Bannasłużył (Abu Nidal)?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
 
W 1982 roku zmuszony do opuszczenia Iraku gdzie groziło mu aresztowanie. Toczący wówczas [[wojna iracko-irańska|wojnę z Iranem]] reżim [[partia Baas (Irak)|partii Baas]] nawiązał bliższe relacje z Zachodem. Schronienie znalazł w Syrii. Odtąd Rada Rewolucyjna uznała tamtejszy rząd za sojusznika w walce z Izraelem. Odtąd Nidal skupił się głównie na eliminacji dyplomatów jordańskich, gdyż obawiano się że rząd tego kraju zawrze z z Izraelem odrębny pokój<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. 3 czerwca 1982 roku na jego zlecenie zabito ambasadora Izraela w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u, rozpoczynając tym samym [[wojna libańska|wojnę libańską]]<ref name=X /><ref>Seale 1992, s. 223–224.</ref>. W grudniu 1985 roku terroryści ostrzelali biura izraelskich linii lotniczych w [[Rzym]]ie i [[Wiedeń|Wiedniu]] (torpedując przy tym porozumienie OWP z rządami [[Włochy|Włoch]] i [[Austria|Austrii]]). Równocześnie zwalczał umiarkowanych działaczy palestyńskich. W 1983 roku z rąk jego ludzi zginął palestyński aktywista Issam Sartawi<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Taka działalność zdaniem analityków bardziej szkodziła aniżeli pomagała sprawie palestyńskiej. Stąd też jego biograf Patrick Seale, wysnuł wnioski o tym jakoby terrorysta miał być agentem [[Mosad]]u lub narzędziem w ręku polityków izraelskich, chcących storpedować porozumienie z OWP i zdziesiątkować elitę organizacji<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
W latach 70. i 80. Nidal był jednym z najbardziej poszukiwanych terrorystów świata. Nidal jako metodę walki politycznej przyjął terroryzm międzynarodowy – jego organizacja przeprowadziła zamachy w 20 państwach świata<ref name=O />. Najdalej idące skutki polityczne miał zamach na ambasadora Izraela w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa 3 czerwca 1982 roku. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u, rozpoczynając tym samym [[wojna libańska|wojnę libańską]]<ref name=X /><ref>Seale 1992, s. 223–224.</ref>. W czasie [[wojna iracko-irańska|wojny iracko-irańskiej]] terrorysta sprzedawał polską i bułgarską broń obu stronom konfliktu<ref name=X /><ref name=A>Stephen E. Atkins, ''Encyclopedia of modern worldwide extremists and extremist groups'', s. 157–158, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32485-9.</ref>.
 
Grupa zebrała duży potencjał finansowy, pobierając od państw arabskich swoisty okup. Nidal prowadził również handel broń, który okazał się szczególnie owocny w trakcie wojny iracko-irańskiej (broń sprzedawał obu stronom). Nielegalna działalność palestyńskiego terrorysty przyniosła mu majątek szacowany na około 400 milionów dolarów<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref><ref name=X /><ref name=A>Stephen E. Atkins, ''Encyclopedia of modern worldwide extremists and extremist groups'', s. 157–158, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32485-9.</ref>. Działalność Nidala umożliwiły nie tylko kraje arabskie. [[Blok wschodni]], a przede wszystkim [[Rumunia]], [[Węgry]] i [[Polska]] oferowały schronienie Nidalowi i członkom jego grupy oraz handlowały z nimi bronią. W [[Warszawa|Warszawie]] znajdowała się siedziba firmy SAS Foreign Trade and Investment Company należąca do Nidala. Zlikwidowano ją w 1987 roku na żądanie [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stanów Zjednoczonych]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE4D7113BF93BA15752C1A96F948260&sec=&spon=&pagewanted=3 |tytuł=Abu Nidal Is Reportedly Placed Under House Arrest by Libyans |data = 1989-11-28 |opublikowany=New York Times}}</ref><ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzm.com/sabri-al-banna-abu-nidal/ |tytuł=Sabri al-Banna (Abu Nidal)}}</ref>.
Irak opuścił w 1982 roku po tym, gdy rząd tego kraju nawiązał bliższe relacje z Zachodem i Nidal stał się w tym kraju niewygodnym gościem. Po opuszczeni Iraku zagościł w Syrii, z której wyjechał w 1986 roku (rok później syryjski rząd wycofał się ze wspierania organizacji)<ref name=O />. Przeprowadził się następnie do Libii oraz na pewien czas do Egiptu, gdzie pracował jako doradca przy zwalczaniu islamskich ekstremistów<ref>Seale 1992, s. 255.</ref><ref name=P>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/ |tytuł=Komu służył Abu Nidal?}}</ref><ref name=A />. W 1991 roku prawdopodobnie zlecił zabójstwo konkurencyjnego przywódcy palestyńskiego Abu Ijada<ref>Seale 1992, s. 32, 34, 312.</ref>. W 1994 roku jego organizacja zaprzestała przeprowadzania akcji terrorystycznych. Ostatnie lata życia spędził w [[Bagdad]]zie, gdzie dostał się nielegalnie pod fałszywym paszportem. 19 sierpnia 2002 roku Abu Nidal zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w swoim mieszkaniu podczas próby aresztowania. Nie jest jasne, czy popełnił samobójstwo, czy został zabity przez [[służby specjalne]]. Po śmierci Nidala wicepremier Iraku [[Tarik Aziz]] ogłosił, że Nidal nawiązał kontakty w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej, szykując spisek mający na celu obalenie irackiego rządu<ref name=X /><ref name=P />.
 
W 1986 roku po tym gdy Syria złagodziła relacje z Zachodem, przeniósł się do [[Libia|Libii]]. W 1987 roku odmówił włączenia się do [[pierwsza intifada|pierwszej intifady]]. Spowodowało to rozłam w szeregach Rady Rewolucyjnej. W obozach grupy w [[Liban]]ie doszło do otwartego buntu przeciwko jego przywództwu. Przeciwnicy „Ojca Walki” domagali się włączenia Rady Rewolucyjnej do OWP, udziału w intifadzie i zaprzestanie międzynarodowego terroryzmu. Próba wewnętrznego puczu została stłumiona na rozkaz Nidala<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. W 1991 roku prawdopodobnie zlecił zabójstwa umiarkowanych przywódców OWP - Abu Ijada oraz Abu Hola<ref>Seale 1992, s. 32, 34, 312.</ref><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Zamierzał też zlikwidować samego Arafata, spisek został jednak wykryty<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Libię opuścił w 1994 roku. W tym samym roku zrezygnował z działalności terrorystycznej. Przeniósł się do [[Egipt]]u. Tam pracował jako jako doradca przy zwalczaniu islamskich ekstremistów<ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>. Ostatnie lata życia spędził w [[Bagdad]]zie, gdzie dostał się nielegalnie pod fałszywym paszportem. 19 sierpnia 2002 roku Abu Nidal zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w swoim mieszkaniu podczas próby aresztowania. Nie jest jasne, czy popełnił samobójstwo, czy został zabity przez [[służby specjalne]]. Po śmierci Nidala wicepremier Iraku [[Tarik Aziz]] ogłosił, że Nidal nawiązał kontakty w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej, szykując spisek mający na celu obalenie irackiego rządu<ref name=X /><ref name=p>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?|opublikowany = http://www.tygodnikprzeglad.pl/|język=pl}}</ref>.
 
{{Przypisy|2}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Abu_Nidal”