Phil Collins: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zawody (za En.Wiki) - kolejność ma znaczenie |
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m drobne redakcyjne |
||
Linia 2:
{{Artysta muzyczny infobox
|nazwa = Phil Collins
|zdjęcie =
|opis zdjęcia = Phil Collins (2007)
|podpis =
Linia 27:
|www = http://www.philcollins.co.uk/
}}
'''Philip David Charles Collins'''<ref name="allmusic.com">{{cytuj stronę|url=http://www.allmusic.com/artist/phil-collins-p3942|tytuł=Phil Collins Biography|nazwisko=Ruhlmann|imię=William|opublikowany=allmusic.com|język=en|data dostępu=2010-05-21}}</ref> (ur. 30 stycznia 1951 w [[Chiswick]], dzielnicy [[Londyn]]u<ref name="allmusic.com" />) – [[
Collins śpiewał w ośmiu piosenkach, które dotarły do 1 miejsca listy przebojów [[Hot 100|Billboard Hot 100]] pomiędzy [[1984 w muzyce|1984]] a [[1989 w muzyce|1989]] r., w siedmiu jako artysta solowy i w jednej z Genesis. Jego piosenki są różnorodne, od bazującego na dźwiękach perkusji „[[In the Air Tonight]]”, poprzez [[dance]]-[[muzyka pop|popowe]] „[[Sussudio]]”, do jego największego hitu – mówiącego o problemach społecznych – „[[Another Day in Paradise]]”. Jego międzynarodowa popularność sprawiła, że Genesis, grupa zaliczana do nurtu rocka progresywnego, regularnie pojawiała się na listach przebojów muzyki pop i była jednym z filarów w początkach działalności stacji telewizyjnej [[MTV]].
Linia 106:
W tym samym roku Collins współpracował z [[Howard Jones (brytyjski muzyk)|Howardem Jonesem]] przy jego singlu. Jones nagrał ponownie swoją piosenkę „[[No One Is to Blame]]” z albumu ''[[Dream into Action]]'', a Collins towarzyszył mu jako perkusista, drugi głos i producent. Artysta grał na perkusji także na płytach [[Robert Plant|Roberta Planta]] i [[Tina Turner|Tiny Turner]]. Wyprodukował także i zagrał na albumie [[Eric Clapton|Erica Claptona]] ''[[Behind the Sun (album)|Behind the Sun]]'', a także na kolejnym – ''August''. Jego sukcesy solowe i równoległa kariera w zespole Genesis, stały się w 1985 tematem tytułowym magazynu ''[[Rolling Stone]]''. Był to jedyny raz, gdy Collins pojawił się na okładce tego czasopisma.
Później, w tym samym roku, Collins nagrał swój najlepiej oceniany album ''[[No Jacket Required]]''. Znajdowały się na nim takie hity jak „[[Sussudio]]”, „[[One More Night (singel Phila Collinsa)|One More Night]]”, „[[Don't Lose My Number]]” i „[[Take Me Home (piosenka Phila Collinsa)|Take Me Home]]”. Przy płycie współpracowali [[Sting]], [[Helen Terry]] i były kolega z zespołu [[Peter Gabriel]] jako drugi wokalista. Collins w duecie z [[Marilyn Martin]] nagrał także piosenkę „Separate Lives” – amerykański numer jeden na listach przebojów, wyprodukowany dla filmu ''[[Białe noce (film 1985)|Białe noce]]''. W
Pomimo komercyjnego sukcesu, ''No Jacket Required'' był niezbyt przychylnie odebrany przez krytyków. Także „Sussudio” było ocenione krytycznie jako zbyt podobne do piosenki [[Prince|Prince’a]] ''1999'', zarzutu tego Collins nigdy nie obalił<ref>Bronson, s. 611.</ref>. Mimo tego album stał się najlepiej sprzedającą się płytą w USA (pobijając m.in. album ''[[Thriller (album)|Thriller]]'') i w Wielkiej Brytanii.
| |||