Józef Rybicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: szablon |
|||
Linia 31:
[[2 lipca]] [[1927]] poślubił Stefanię Neuman. W tym samym roku ukończył filologię klasyczną na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]], w latach [[1928]]-[[1931]] był tam asystentem, a w [[1930]] uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''De Foricoeniorum Cochanovii fontibus antiquis''. W latach [[1931]]-[[1934]] był nauczycielem w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w [[Wilno|Wilnie]], [[1934]]-[[1937]] p.o. dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w [[Nowogródek|Nowogródku]], [[1937]]-[[1939]] dyrektorem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Bartosza Głowackiego w [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowie Lubelskim]].
Od [[1939]] działał w polskim podziemiu zbrojnym: najpierw w [[Służba Zwycięstwu Polski|Służbie Zwycięstwu Polski]], od lutego [[1940]] w [[Tajna Organizacja Wojskowa|Tajnej Organizacji Wojskowej]], od marca [[1943]] w [[Armia Krajowa|AK]]. Ranny w [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]]. W styczniu [[1945]]
W [[1945]] był członkiem [[Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj|Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj]], a we wrześniu tego roku współzałożycielem zrzeszenia [[Wolność i Niezawisłość]]. Ratował wraz z innymi dokumenty [[Kedyw (wojsko)|Kedywu]] Okręgu Warszawa [[Armia Krajowa|AK]]. Zostały one ukryte w 1945 r. pod Warszawą. Obecnie znajdują się w zbiorach [[Biblioteka Narodowa (Warszawa)|Biblioteki Narodowej]] i [[Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie|Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego]]. Aresztowany w grudniu [[1945]], skazany w lutym [[1947]] w procesie I Zarządu [[Wolność i Niezawisłość|WiN]].
Po wyjściu z więzienia w [[1954]] mieszkał w [[Milanówek|Milanówku]], następnie w [[Warszawa|Warszawie]]. We wrześniu [[1976]] był jednym z czternastu członków-założycieli [[Komitet Obrony Robotników|Komitetu Obrony Robotników]].
Został pochowany na cmentarzu w Milanówku. Przemawiając podczas pogrzebu Stanisław Broniewski-Orsza powiedział: ''Składamy dzisiaj do grobu sumienie Armii Krajowej''.
W [[2001]] Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego opublikowały jego wspomnienia ''Notatki szefa warszawskiego Kedywu'' (II wydanie - [[2003]]).
| |||