Baranowicze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dokładny opis oddziału kawalerii
wstawienie linku do opisu
Linia 42:
 
=== Między I i II wojną światową ===
W czerwcu 1916 pod Baranowiczami stoczona została jedna z najkrwawszych bitew [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w której zginęło prawie 100 000 żołnierzy.
 
18 marca 1919 polski oddział kawalerii [[13 Pułk Ułanów Wileńskich|13 Pułku Ułanów Wileńskich]] pod dowództwem mjr. [[Władysław Dąbrowski (ur. 1891)|Władysława Dąbrowskiego]] dokonał rajdu i przejściowo odbił Baranowicze z rąk [[bolszewicy|bolszewików]]. Polacy zdobyli duże zapasy broni, amunicji i materiału wojennego oraz wzięli wielu bolszewickich jeńców, po czym wycofali się<ref>{{cytuj książkę| tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| strony = 70| rozdział = Wstępna faza walk| nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech}}</ref>. 18 kwietnia 1919 siły polskie ponownie zaatakowały Baranowicze, tym razem z zamiarem trwałego opanowania miasta. Zgrupowanie płk. [[Aleksander Boruszczak|Aleksandra Boruszczaka]] przez całą noc prowadziło walki o miasto z bolszewikami, w tym przy użyciu bagnetów. Wreszcie wczesnym świtem 19 kwietnia dokonano szturmu i do godziny 7:00 całkowicie oczyszczono miasto z nieprzyjaciela<ref>{{cytuj książkę| tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| strony = 103| rozdział = Wyprawa wileńska| nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech}}</ref>.
 
W 1919 Baranowiczom nadano [[prawa miejskie]]. W okresie międzywojennym były ważnym ośrodkiem gospodarczym [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]], największym miastem [[województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|województwa nowogródzkiego]], siedzibą [[Garnizon Baranowicze|Garnizonu Baranowicze]] i oddziału [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]]. W dniu 30 października 1922 r. miasto odwiedził marszałek [[Józef Piłsudski]]. Po 1922 roku przy ulicy Staszica wzniesiono kolonię urzędniczą oraz uruchomiono gimnazjum. W 1924 roku w mieście zbudowany został drewniany kościół katolicki pw. Podwyższenia Krzyża. Od 1925 roku na rogu ulic Szeptyckiego (Sowieckiej) i Mickiewicza został odsłonięty, drugi po warszawskim, Grób Nieznanego Żołnierza<ref name=koprowski>{{cytuj książkę | tytuł = Białoruś. Uparte trwanie polskości | strony = 135–136 | rozdział = Trwanie w Baranowiczach}}</ref>. W tym samym powstało technikum kolejowe oraz szkoła kupiecka. W 1926 do lokalnej cerkwi przeniesiono elementy wyposażenia rozebranego [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Warszawie|soboru św. Aleksandra Newskiego w Warszawie]]. W 1927 roku zbudowano nowoczesną rzeźnię miejską. W 1929 roku otworzono muzeum powiatowe i zbudowano Bank Polski. Wkrótce oddano do użytku nowy budynek Ogniwa Polskiego, Poczty Polskiej, kino "Apollo" i remizę strażacką<ref>http://bartrans.net/baranavichy1706-1941.pl.shtml</ref>. W 1938 roku uruchomiono lokalną rozgłośnię Polskiego Radia, [[Polskie Radio Baranowicze]]<ref name=koprowski/>.