Józef Gawlina: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: + {{Kontrola autorytatywna}} przy użyciu AWB |
m →Po II wojnie światowej: poprawa linków przy użyciu AWB |
||
Linia 89:
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i rozwiązaniu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie przestał pełnić funkcję biskupa polowego. 8 lutego 1945 został mianowany [[Opiekun Emigracji Polskiej|Opiekunem (Protektorem) Emigracji Polskiej]] na czas niemożności wykonywania tych zadań przez prymasa Polski, a 5 czerwca 1945 [[Stolica Apostolska]] powierzyła mu opiekę nad uchodźcami polskimi w [[Niemcy|Niemczech]] i [[Austria|Austrii]]. Po śmierci kard. [[August Hlond|Augusta Hlonda]] 28 stycznia 1949 papież [[Pius XII]] mianował Józefa Gawlinę Opiekunem Duchowym Polaków na uchodźstwie, czyli Protektorem Emigracji Polskiej. Od połowy 1947 zamieszkał jako rektor przy polskim kościele św. Stanisława w [[Rzym]]ie przy via Botteghe Oscure 15.
W latach 1949-1952 złożył wizyty w polskich ośrodkach emigracyjnych w jedenastu krajach [[Europa|Europy]], [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]] i [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]]. Brał udział w tworzeniu Polskich Misji Katolickich w [[Argentyna|Argentynie]], [[Australia|Australii]], [[Brazylia|Brazylii]], [[Chile]], [[Dania|Danii]], [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Holandia|Holandii]], [[Luksemburg]]u, [[
== Udział w II soborze watykańskim ==
|