Mit o powstaniu Rzymu: Różnice pomiędzy wersjami

Według jednej z najbardziej znanych wersji [[Romulus i Remus]] byli dziećmi [[Westalka|westalki]] o imieniu [[Rea Sylwia]] i boga wojny [[Mars (mitologia)|Marsa]]. Ojciec ich matki, [[Numitor]], król dynastycznego miasta Alba Longa, został strącony z tronu, przez uzurpatora, a zarazem własnego brata [[Amulius]]a. Nowo koronowany władca starannie zadbał o to, aby stary dziad doczekał się już potomków. Zamknął on Reę Sylwię w świątyni bogini [[Westa|Westy]] i przymusił do służby jako westalka, tym samym do złożenia ślubu czystości (zachowania dziewictwa). Jednakże wbrew wszelkim przypuszczeniom dziewczyna stała się po pewnym czasie brzemienną. Rea Sylwia wskazała za sprawcę jej stanu boga wojny Marsa. Inne wersje mitu głoszą, że Mars uwiódł ją podczas snu, jeszcze inne natomiast że w świętym gaju – dokąd wybrała się po wodę. Zaniepokojony Amulius zakopał kobietę żywcem za złamanie przysięgi, a urodzone przez nią bliźnięta kazał w koszu wiklinowym puścić nurtem [[Tyber|Tybru]].

 

 

Pewnego razu po bójce między pastuchami Numitora i Amuliusa ,Romulus i Remus znaleźli się u Numitora, który rozpoznał w nich swych wnuków. W trzech obmyślili plan obalenia Amuliusa. Bliźniacy zabili go i osadzili na tronie dziadka Numitora. Sami chcieli założyć swoje miasto w miejscu gdzie znalazł ich Faustulus. Ale zaczęli kłócić się, kto nada mu nazwę, postanowili więc wybadać wolę bogów. Zasiedli nocą do czuwania. Remus zobaczył [[sępy]] jako pierwszy – było ich 6. Romulus ujrzał je później, ale było ich dwanaście. Wszyscy uznali więc, że to Romulus ma założyć miasto. Zgodnie z legendą założył on [[Rzym]] w 21 IV roku [[753 p.n.e.]], od którego Rzymianie liczyli lata. Zaorał on pewną przestrzeń ziemi, na której miało stanąć miasto. Remus nie mógł się pogodzić z tym, że to Romulus założy miasto, ponieważ to on zobaczył sępy jako pierwszy. Remus z pogardą powiedział do Romulusa „Silne miasto budujesz”, przeskoczył przez świętą bruzdę i został zabity przez brata.