6 Dywizjon Artylerii Konnej: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Kerim44 (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Linia 48:
12 maja 1920 dowództwo 6 dak i 2 bateria zostały przewiezione koleją do Lwowa, gdzie zakończony został proces formowania jednostki. 22 czerwca 2 bateria przybywa koleją do [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierza Wołyńskiego]], gdzie zostaje podporządkowana dowódcy [[Grupa Operacyjna Jazdy|Grupy Operacyjnej Jazdy]] i włączona w skład [[4 Dywizjon Artylerii Konnej|4 Dywizjonu Artylerii Konnej]]. Dowódcą 4 dak był kapitan Michał Belina-Prażmowski, pierwszy dowódca 6 dak. 1 sierpnia bateria została podporządkowana dowódcy [[6 Brygada Jazdy|6 Brygady Jazdy]].
 
Pod koniec czerwca 1920, w koszarach na Wólce, we Lwowie, na podstawie rozkazu Nr 101/20 dowódcy Baterii Zapasowej Artylerii Konnej Nr 2 rozpoczęto formowanie 3 baterii 6 dak. Na stanowisko dowódcy 3 baterii został wyznaczony porucznik Antoni Mokrzycki. Bateria została uzbrojona w rosyjskie 76,2 mm armaty polowe wz. 1902, rosyjskie ciężkie karabiny maszynowe [[Karabin maszynowy Maxim wz. 1910|Maxim wz. 1910]], austriackie 8 mm karabinki Manlicher wz. 1895 i francuskie szable oraz wyposażona w uprzęże austriackie i rzędy francuskie<ref>Zygmunt {{odn|Mianowski, ''Zarys Historii Wojennej 6-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', |1930|s. =17.</ref>}}.
 
Za wojnę 1919-1920 ośmiu oficerów i jedenastu szeregowych dywizjonu zostało odznaczonych [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari]]:
Linia 70:
: śp. kpt. Adam Petrażycki
: plut. Józef Popławski
: bomb. Konstanty Rojecki<ref group=uwaga>Zygmunt Mianowski, ''Zarys Historii Wojennej 6-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', s. 13, później w stopniu ogniomistrza wieloletni szef 2 baterii 6 dak.</ref>
: kpr. Jan Tymoszuk
: plut. Tadeusz Waligórski
: kpt. [[Mikołaj Prus-Więckowski]]
: kan. Stanisław Witek
: kpr. Stefan Wojewódzki<ref name=autonazwa1>Zygmunt {{odn|Mianowski, ''Zarys Historii Wojennej 6-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', |1930|s. =23.</ref>}}
|}
Ponadto czternastu oficerów i dwudziestu ośmiu szeregowych zostało odznaczonych [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]].
Linia 87:
* bombardier Franciszek Łukasiewicz † 29 października 1920 Zakopane (choroba),
* kanonier Walenty Wilk † 6 XII 1920 Łuck (choroba),
* kanonier Jan Zagórski † 13 VIII 1920 Radziechów<ref name{{odn|Mianowski|1930|s=autonazwa1 /><ref>23}}''Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920'', Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, s. 55, 478, 496, 505, 669, 708, 970, 1017.</ref>.
 
== Obsada personalna 6 dak w latach 1919-1920 ==
Linia 99:
* dowódca I plutonu - por. Michał Zawadzki
* dowódca II plutonu - pchor. Kazimierz Mianowski
* szef 1 baterii - wachm. Józef Klimek<ref>Zygmunt {{odn|Mianowski, ''Zarys Historii Wojennej 6-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', |1930|s. =4.</ref>}}
'''2 bateria'''
* p.o. dowódcy baterii - ppor. Tadeusz Linsenbarth (do 7 II 1919)
Linia 113:
* dowódca I plutonu - pchor. Wacław Chomichowski
* dowódca II plutonu - pchor. Walerian Lewaszkiewicz
* szef baterii - plut. Józef Popławski<ref>Zygmunt {{odn|Mianowski, ''Zarys Historii Wojennej 6-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', |1930|s. =10.</ref>}}
'''3 bateria'''
* dowódca baterii - por. Antoni Mokrzycki