Guillaume de la Jugié: Różnice pomiędzy wersjami

'''Guillaume de la Jugié''' (ur. [[1317]] w [[Eyrein]] – zm. [[28 kwietnia]] [[1374]] w [[Awinion]]ie) – francuski [[kardynał]] okresu tzw. [[niewola awiniońska|niewoli awiniońskiej]].

 

Był siostrzeńcem [[papież]]a [[Klemens VI|Klemensa VI]] oraz kuzynem [[Grzegorz XI|Grzegorza XI]]. Przeznaczony do stanu duchownego, w 1332 został kanonikiem kapituły w [[Rouen]], a następnie [[archidiakon]]em kapituły w [[Paryż]]u. Ukończył studia prawnicze. [[20 września]] [[1342]] jego wuj Klemens VI, wybrany kilka miesięcy wcześniej na papieża, mianował go kardynałem diakonem. Zaledwie 25-letni Guillaume przybył do Awinionu 12 października 1342, otrzymując czerwony kapelusz oraz kościół tytularny [[Bazylika Santa Maria in Cosmedin|Santa Maria in Cosmedin]]. W 1345 otrzymał stanowisko archidiakona diecezji [[Transylwania|siedmiogrodzkiej]] na Węgrzech. W 1350 wraz z kardynałem [[Guy de Boulogne]] został wysłany do Neapolu, gdzie doprowadzili do pojednania królowej neapolitańskiej [[Joanna I Andegaweńska|Joanny]] z jej krewnym, królem Węgier [[Ludwik Węgierski|Ludwikiem I]]. W 1355 mediował z ramienia papieża [[Innocenty VI|Innocentego VI]] w konflikcie między Aragonią a Kastylią, doprowadzając do zawarcia rozejmu. Uczestniczył w [[konklawe 1352]] i [[konklawe 1362]]. W latach 1352 do 1366 piastował urząd archiprezbitera Bazyliki Watykańskiej.