Waldemar Łysiak: Różnice pomiędzy wersjami

'''Waldemar Wojciech Konrad Łysiak''' (ur. [[8 marca]] [[1944]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[pisarz]], publicysta, eseista, architekt, [[Napoleon Bonaparte|napoleonista]] i bibliofil.

 

Waldemar Łysiak jest synem inżyniera Stanisława Łysiaka oraz Wiktorii z Kowalewskich{{r|WPPiBL200}}. Dwie starsze siostry Łysiaka zginęły w [[Powstanie warszawskie|Powstaniu Warszawskim]]{{r|ŁnŁ353}}. Ukończył [[XXXV Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Warszawie|Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Warszawie]]{{r|WPPiBL200}}. W latach 1963–1968 studiował na Wydziale Architektury [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] i uzyskał tytuł inżyniera architekta ze specjalizacją w zakresie konserwacji zabytków{{r|WPPiBL200}}. W latach 1968–1971 pracował w państwowym przedsiębiorstwie [[Pracownie Konserwacji Zabytków]]{{r|WPPiBL200}}. Następnie studiował historię sztuki na [[Sapienza - Uniwersytet Rzymski|Uniwersytecie Rzymskim]] w latach 1970–1972 oraz w Międzynarodowym Centrum Studiów nad Ochroną i Konserwacją Zabytków w [[Rzym]]ie w latach 1970–1973{{r|WPPiBL200}}. W 1977 obronił na [[Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej|Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej]] pracę [[Doktor (stopień naukowy)|doktorską]] pt. ''Doktryna fortyfikacyjna Napoleona'', pisaną pod kierunkiem profesora [[Andrzej Gruszecki|Andrzeja Gruszeckiego]]{{r|ŁnŁ353}}. Wykładał historię kultury i cywilizacji na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej{{r|WPPiBL200}}.

 

 

{{SORTUJ:Łysiak Waldemar}}

[[Kategoria:Polscy bibliofile]]

[[Kategoria:Polscy historycy sztuki]]