Wersja z 17:36, 28 paź 2016 edytuj Grzes1966 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 90 906 edycji drobne merytoryczne, kat. ← poprzednia edycja		Wersja z 17:43, 28 paź 2016 edytuj anuluj edycję Grzes1966 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 90 906 edycji drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 27: W 1912 ukończył studia we [[Lwów\|Lwowie]], gdzie działał w w [[Związek Walki Czynnej\|Związku Walki Czynnej]] i [[Związek Strzelecki\|Związku Strzeleckim]]. Pracował potem jako adwokat. W okresie sierpień 1914 – lipiec 1917 w [[I Brygada Legionów Polskich\|I Brygadzie Legionów Polskich]]. Podporucznik z października 1914. Po [[kryzys przysięgowy\|kryzysie przysięgowym]] powrócił do praktyki adwokackiej. Powołany do Wojska Polskiego w czerwcu 1919. Od czerwca 1919 – stycznia 1921 sędzia śledczy [[Wojskowe sądy okręgowe (II RP)\|Wojskowego Sądu Okręgowego]] w [[Warszawa\|Warszawie]]. Styczeń 1921 – sierpień 1926 kierownik [[Wojskowe sądy rejonowe (II RP)\|Wojskowego Sadu Rejonowego]] w [[Twierdza Modlin\|Modlinie]], W 1922 został zweryfikowany w stopniu [[major]]a, w korpusie oficerów [[Audytor (sędzia wojskowy)\|audytorów]] ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Od sierpnia 1926 do marca 1932 podprokurator, a potem sędzia orzekający Wojskowego Sadu Okręgowego nr I w Warszawie. Posądzany o udział w zatuszowaniu sprawy gen. [[Włodzimierz Zagórski (generał)\|Włodzimierza Zagórskiego]]. [[Podpułkownik]] audytor z 1 stycznia 1927. Marzec – maj 1932 sędzia [[Najwyższy Sąd Wojskowy\|Najwyższego Sądu Wojskowego]] w Warszawie. ~~Pułkownik~~29 ~~audytor~~stycznia 1932 roku został awansowany na [[pułkownik]]a ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów sądowych<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.</ref>. Maj 1932 – styczeń 1933 zastępca szefa [[Departament Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych\|Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych]] i [[Naczelna Prokuratura Wojskowa\|naczelny prokurator wojskowy]]. Generał brygady z 1 stycznia 1933. Styczeń 1933 – wrzesień 1939 szef Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych. We wrześniu 1939 był naczelnym szefem służby sprawiedliwości w [[Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1939)\|Naczelnym Dowództwie WP]]. Po [[kampania wrześniowa\|kampanii wrześniowej]] internowany w [[Rumunia\|Rumunii]], w 1941 rząd [[Ion Antonescu\|I. Antonescu]] wydał go znalazł się w niewoli niemieckiej. Jeden z jedenastu [[Generałowie Wojska Polskiego\|polskich generałów]] więzionych przez Niemców w [[Dorsten]] i [[Oflag VI B Dössel\|Dössel]] podczas [[II wojna światowa\|II wojny światowej]]. Linia 33 ⟶ 35: Po uwolnieniu z oflagu w 1945, do kwietnia 1948 mieszkał we Francji. Potem został przeniesiony do Anglii, gdzie po demobilizacji osiadł i gdzie zmarł. Żonaty z ~~[[Janina Wolberzanka\|~~Janiną Wolberzanką]], tłumaczką dzieł niemieckich i francuskich. Uczęszczał do gimnazjum w [[Brzeżany\|Brzeżanach]] razem z [[Edward Śmigły-Rydz\|Edwardem Rydzem-Śmigłym]]. == Ordery i odznaczenia == * [[Order Odrodzenia Polski\|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]] - 3 maja 1972<ref>Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 8, Londyn 31 grudnia 1972 roku, s. 4.</ref> * [[Krzyż i Medal Niepodległości\|Krzyż Niepodległości]] * [[Order Odrodzenia Polski\|Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]] – 10 listopada 1933 roku „za ~~zasługi~~długoletnią nagorliwą ~~polu~~i ~~wyszkolenia~~nieskazitelną ~~wojska”~~pracę w sądownictwie wojskowym”<ref>{{Monitor Polski\|1933\|259\|277}}.</ref> * [[Krzyż Walecznych]] czterokrotnie * [[Krzyż Zasługi\|Złoty Krzyż Zasługi]]

Teofil Maresch: Różnice pomiędzy wersjami