Historia druku w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Witia (dyskusja | edycje)
Linia 1:
 
'''Drukarstwo polskie''' – początki drukarstwa i księgarstwa na ziemiach polskich sięgają połowy XV w. Pierwszy (jak dotąd odnaleziony) druk na ziemiach [[Korona Królestwa Polskiego|Królestwa Polskiego]] to kalendarz na rok 1474 z krakowskiej drukarni [[Kasper Straube|Kaspara Straubego]] (druk prawdopodobnie w 1473 r.)<ref name="Wydawnictwa kalendarzowe ">{{Cytuj stronę | url = http://www.wilanow-palac.art.pl/wydawnictwa_kalendarzowe_w_dawnej_polsce_xvii_xviii_wiek.html | tytuł = Wydawnictwa kalendarzowe w dawnej Polsce (XVII–XVIII wiek) | nazwisko = Rok | imię = Bogdan | data = 1979 | opublikowany = Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie | język = pl | data dostępu = 2014-01-17}}</ref>.
[[File:Calendarium cracoviense.jpg|thumb|Kalendarz Straubego na rok 1474]]
Linia 127 ⟶ 126:
| [[Plik:POL Wschowa COA.svg|90px]] || [[Wschowa]] || z początkiem XVIII w. działała tu ewangelicka drukarnia Krzysztofa Wildego. W latach 80. XVIII w., pod firmą ''Drukarni JKMci Uprzywilejowanej'', wydawano kancjonały (po polsku), książki ''podręczne'' i inne.
|-
| [[Plik:POL Sandomierz COA (do 2016).svg|90px]] || [[Sandomierz]] || od 1716 r. Drukarnia Jezuicka tłoczyła tu druki religijne, okolicznościowe, kalendarze, podręczniki szkolne, a także dzieła literackie i naukowe. Po kasacie zakonu prowadzili ją, już jako Drukarnię Komisji Edukacji Narodowej, byli jezuici. Funkcjonowała ona do początków XIX w.
|-
| [[Plik:POL Leszno COA.svg|90px]] || [[Leszno]] || w XVIII w. działała tu drukarnia Presserów. Założona przez Michała Wawrzyńca Pressera w 1717 r. drukarnia, funkcjonowała do 1756 r., tłocząc po polsku, niemiecku i łacinie, książki ''podręczne'', czasopisma ''uczone'', dzieła naukowe i kalendarze. Kolejnym właścicielem był Wawrzyniec Presser i jego spadkobiercy: syn – Jan Samuel oraz wdowa po nim, która umierając (1795) ofiarowała drukarnię kościołowi ewangelickiemu Św. Krzyża. W następnym roku (1796) odkupił ją Karol Wilhelm Mehwald i w 1798 r. wywiózł ją do Kalisza, a nieco później do Poznania.