Mercury-Atlas 9: Różnice pomiędzy wersjami

Start nastąpił w środę 15 maja 1963 r. o godz. 13:04 [[Uniwersalny czas koordynowany|UTC]] z [[kosmodrom]]u [[Cape Canaveral Air Force Station]] na [[Canaveral|Przylądku Canaveral]]. Kapsuła kształtem przypomina dzwon o długości 285 cm oraz szerokości niecałe dwa metry. Przy starcie kabina miała masę 1800 kg (razem z [[Rakietowy System Ratunkowy (LES)|rakietą ratunkową]]). 29-metrowa rakieta [[Atlas D]] uniosła kabinę „Faith-7”. W 6 minut później, po odłączeniu się od rakiety kapsuła weszła na orbitę, której [[Apsyda (astronomia)|apogeum]] wynosiło około 263 km, [[perygeum]] 160 km, a kąt nachylenia względem równika – 32,5°. Jedno okrążenie trwało 89 minut. Głównym celem lotu Coopera było uzyskanie dalszych informacji o wpływie długotrwałej [[Nieważkość|nieważkości]] na organizm ludzki. W czasie pierwszego okrążenia Cooper przeprowadził rozmowy z [[Walter Schirra|Schirrą]], [[Virgil Grissom|Grissomem]] i Shepardem{{r|astronautyka}}. W trakcie trzeciego okrążenia gdy kapsuła znajdowała się nad południową częścią [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]] astronauta miał wypuścić plastikowy balon o średnicy 5,75 cala, wyposażony w urządzenie, które przez 10 godzin miało nadawać co sekundę sygnały świetlne widoczne z odległości około 24 km. W nocy Cooper miał obserwować migający balonik i dokonywać zdjęć w celu ustalenia w jakim stopniu można określić w kosmosie odległość i widzieć źródło światła o pewnym znanym natężeniu. Doświadczenie miało również służyć badaniom gęstości atmosfery. Próby te jednak zakończyły się niepowodzeniem{{r|astronautyka}}{{r|merkury}}. W czwartek 16 maja w czasie 9. okrążenia astronauta zasnął: sen trwał 7 godzin. W południe Cooper zakomunikował, że jego 9-kilogramowy skafander trochę szwankuje, ale następnie podał, że usunął usterkę. Dokonując kolejnych okrążeń astronauta, przelatując nad [[Ocean Indyjski|Oceanem Indyjskim]], fotografował [[światło zodiakalne]], a następnie horyzont Ziemi. O godz. 13 zjadł śniadanie (sok owocowy i porcję suszonej żywności). Gdy Cooper kończył 16. okrążenie z punktu kierującego lotem oznajmiono mu, że ponieważ wszystko jest w porządku, ma on wykonać planowane 22 okrążenia Ziemi{{r|astronautyka}}. Jednak na 19. okrążeniu w kabinie zapaliła się lampka wskazująca, że „Faith-7” zaczyna tracić swą nieważkość. Lampka ta powinna się zapalić dopiero po włączeniu silnika hamującego. W związku z tym polecono Cooperowi, aby był gotów do ręcznego włączenia silnika. Na dodatek, gdy Cooper po raz ostatni przelatywał nad Afryką i chciał włączyć system automatycznej kontroli położenia kabiny, zepsuły się obie przetwornice, które miały zamieniać prąd stały czerpany z baterii w prąd zmienny i zasilać nim automat. Cooper musiał więc sam manewrować kabiną przez cały okres zejścia.