Marcin Załuski (1700–1768): Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Aleksander Józef Załuski|Aleksandra Józefa Załuskiego]] i Teresy z Podkańskich. Początki edukacji zdobywał w [[Szkolnictwo jezuickie w Polsce|kolegiach jezuickich]] w [[Kalisz]]u i [[Braniewo|Braniewie]]. W [[1714]] został [[scholastyk]]iem [[płock]]im dzięki pomocy swojego stryja [[Ludwik Bartłomiej Załuski|Ludwika Bartłomieja Załuskiego]]. W [[1715]] wstąpił do zakonu Jezuitów, pierwsze śluby złożył w [[1717]] Kształcił się w [[Słuck]]u (1717-[[1718]]), na [[Uniwersytet Wileński|Akademii Wileńskiej]] (1718-[[1721]]) w [[Rzym]]ie ([[1722]]-[[1723]]), gdzie studiował teologię oraz we [[Florencja|Florencji]], gdzie zdobył wykształcenie prawnicze. W 1723 opuścił zakon jezuitów, zapewne pod wpływem rodziny, która wolała, aby otrzymał wyższe godności kościelne. Od [[1725]] był [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] [[Kapituła|kapituły]] płockiej, a od [[1729]] [[kanonik]]iem [[Kraków|krakowskim]]. [[7 maja]] 1732 prekonizowany na biskupa pomocniczego płockiego dzięki wsparciu swojego brata [[Andrzej Stanisław Załuski|Andrzeja Stanisława Załuskiego]] będącego ówcześnie ordynariuszem płockim. Był także [[Opat komendatoryjny|opatem komendatoryjnym]] [[Opactwo cystersów w Sulejowie|sulejowskim]] i [[Sekretarz wielki koronny|sekretarzem koronnym]]. Podczas bezkrólewia w [[1733]] opowiedział się za kandydaturą [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]], u którego boku przebywał do [[1736]] w [[Kaliningrad|Królewcu]]. W [[1765]] zrzekł się godności kościelnych i powrócił do zakonu jezuitów. Rezydował w [[Kobyłka|Kobyłce]], w domu misyjnym koło ufundowanego przez siebie wspaniałego [[Kościół Świętej Trójcy w Kobyłce|kościoła]], tam też został pochowany. Kryptę z jego grobem odnaleziono przypadkiem w 2006 roku.