Stefan (Szokow): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
Linia 68:
2 kwietnia 1922 biskup Stefan został metropolitą sofijskim. Od 1944 do 1945 był przewodniczącym Świętego Synodu Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.
 
W czasie II wojny światowej występował jako zdecydowany przeciwnik [[Narodowy socjalizm|nazizmu]], skutecznie protestował przeciwko [[antysemityzm]]owi i deportacji Żydów bułgarskich<ref name="com">{{cytuj książkę | autor = red. K. Parry| tytuł = The Blackwell Companion to Eastern Christianity| wydawca = Blackwell Publishing| miejsce = Victoria| rok = 2007| strony = 64-6664–66| isbn = 978-0-631-23423-4}}</ref>. Razem z [[Metropolia płowdiwska|metropolitą płowdiwskim]] [[Cyryl (patriarcha Bułgarii)|Cyrylem]] odegrał decydującą rolę w przekonywaniu bułgarskiego cara [[Borys III|Borysa III]], by nie godził się na wywózki bułgarskich Żydów do obozów zagłady na okupowanych ziemiach polskich. Nakazał również całemu podległemu sobie duchowieństwu, by umożliwiało Żydom ukrywanie się w cerkwiach<ref>M. Burleigh, ''Święta racja. „Świeckie religie” XX wieku'', Świat Książki, Warszawa 2011, ISBN 978-83-247-0815-4, ss.271-272271–272</ref>.
 
21 stycznia 1945 został wybrany na pierwszego po trzydziestoletniej przerwie [[Egzarchat Bułgarski|egzarchę Bułgarii]] (od śmierci Józefa w 1915 Kościół był kolegialnie zarządzany przez Synod). W miesiąc po tym wydarzeniu patriarcha konstantynopolitański [[Beniamin (patriarcha Konstantynopola)|Beniamin]] oficjalnie uznał autokefalię Cerkwi bułgarskiej, przestając traktować ją jako schizmatycką z uwagi na okoliczności powstania Egzarchatu Bułgarskiego.