Wersja z 23:25, 1 paź 2016 edytuj AndrzejBełżyński (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 33 253 edycje m Wycofano edycje użytkownika AndrzejBełżyński (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Elfhelm. ← poprzednia edycja		Wersja z 21:52, 2 lis 2016 edytuj anuluj edycję Pwjb (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 6195 edycji m →‎Życiorys: lit. następna edycja →
Linia 34: W 1939 brał udział w [[kampania wrześniowa\|wojnie obronnej]] jako szef sanitarny pułku szwoleżerów w [[Mazowiecka Brygada Kawalerii\|Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii]] (w stopniu pułkownika). Pod koniec września dostał się do niewoli niemieckiej, po ucieczce z obozu jenieckiego powrócił do Warszawy. Od 1941 był komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, w 1943 został dowódcą [[Kedyw (wojsko)\|Kedywu]] Okręgu Krakowskiego [[Armia Krajowa\|Armii Krajowej]]. W 1944 ponownie znalazł się w stolicy, wszedł w skład ~~Szefostwie~~Szefostwa Służby Zdrowia Komendy Głównej AK. Brał udział w [[Powstanie warszawskie\|powstaniu warszawskim]] w Sanitariacie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Był komendantem szpitali stałych i polowych, a także szefem sanitariatu Grupy "Północ". Znalazł się następnie w Krakowie z transportem rannych i chorych szpitala polowego, obejmując komendanturę ewakuowanego Szpitala Ujazdowskiego. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Był szefem Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, jednak w 1947 zwolniono go ze służby wojskowej. Do 1953 kierował Zespołem Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce. Następnie był zastępcą kierownika wydziału zdrowia w jednym ze stołecznych urzędów oraz kierownikiem placówek służby zdrowia. W 1974 przeszedł na emeryturę.

Stefan Tarnawski: Różnice pomiędzy wersjami