Rewolucja 1905 roku: Różnice pomiędzy wersjami

Kierownictwo w ruchu robotniczym usiłował przejąć popbatiuszka (a zarazem współpracownik [[Ochrana|Ochrany]]) [[Gieorgij Gapon]]. Zorganizował on marsz pod Pałac Zimowy aby osobiście wręczyć carowi petycję, noszącą ponad 135 tysięcy podpisów. Protestujący domagali się 8-godzinnego dnia pracy oraz amnestii dla więźniów politycznych. Pokojowa manifestacja zorganizowana 22 stycznia 1905 roku, została rozbita przez siły carskie. W demonstracji udział wzięło ponad 100 tysięcy ludzi, robotnicy nieśli portrety cara i śpiewali pieśni, zostali nagle w kilku punktach miasta zaatakowani przez uzbrojoną kawalerię. Zabitych i rannych było ponad 1000 osób, w tym kobiety i dzieci<ref name=jpajewski/>. Oficjalnie władze przyznały się do 130 zabitych i około 300 rannych. Krwawa niedziela pociągnęła za sobą falę niezadowolenia wielu grup społecznych w Rosji i [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Polskim]]. Decyzje o pacyfikacji demonstracji podjął car, odsunięty wówczas Witte uważał że car powinien przyjąć petycję, choć przez pośrednika. Cesarz niemiecki Wilhelm twierdził natomiast że Mikołaj II powinien przemówić do protestujących z balkonu Pałacu "jak ojciec mówi do dzieci". Sam car zbiegł ze stolicy do Carskiego Sioła<ref name=jpajewski/>.