Tydzień: Różnice pomiędzy wersjami

== Kolejność dni tygodnia ==

Zgodnie z normą [[ISO 8601]] kolejność dni tygodnia jest następująca<ref>{{cytuj pismo |url=http://dotat.at/tmp/ISO_8601-2004_E.pdf |tytuł= „3.2.2 The week calendar” | czasopismo=International standard ISO 8601. Third edition | oznaczenie = Reference number ISO 8601:2004(E) |data = 2004-12-01|data dostępu=2016-04-23 |język=en |wydawca=[[Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna]] | strony=9}}</ref>:

# [[środa]]

# [[czwartek]]

 

== Religie i historia ==

 

Również w kulturach innych niż judeochrześcijańskie okresowa rachuba dni, poza nielicznymi wyjątkami, także zamykała się w siedmiu dniach. Siedmiodniowy tydzień ma swoje początki w starożytnej Mezopotamii ok. 2000 lat p.n.e. Ówcześni [[astrologia|astrologowie]] zauważyli, że poza tak zwanymi [[gwiazda]]mi stałymi na niebie gołym okiem można wyróżnić siedem ruchomych („błądzących”) ciał niebieskich - [[planeta|planet]]. Były to [[Słońce]], [[Księżyc]], [[Mars]], [[Wenus]], [[Jowisz]], [[Merkury]] oraz [[Saturn]]. Siedem stało się liczbą świętą, a każdy dzień otrzymał za patrona jedną z siedmiu „planet”. Później w kulturze greckiej i rzymskiej planetom (poza Słońcem i Księżycem) nadano imiona mitologicznych [[bogowie rzymscy|bogów]]. W większości europejskich języków nazwy dni tygodnia wywodzą się właśnie od nazw tych siedmiu ciał niebieskich, bogów rzymskich, bądź też bóstw będących ich lokalnymi odpowiednikami (np. [[języki germańskie|germańskie]]). Wyjątkiem są [[języki słowiańskie]], w których nazwy dni tygodnia mają własną etymologię. W języku polskim kolejne dni pochodzą od następujących słów: poniedziałek = dzień „po niedzieli”, wtorek = „wtórny” (drugi) dzień, środa = „środek” tygodnia, czwartek = dzień „czwarty”, piątek = dzień „piąty”, sobota = [[szabat|sabat]], niedziela = „nie działać” (odpoczywać).