Hermann Hesse: Różnice pomiędzy wersjami

Swoją właściwą karierę pisarską Hesse zaczął od drukowania niskonakładowych tomików wierszy inspirowanych [[romantyzm|romantyczną]] [[Literatura niemieckojęzyczna|literaturą niemiecką]] XIX wieku, zwłaszcza spod znaku takich autorów jak [[Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang Goethe]], [[Jean Paul]] i [[Friedrich Hölderlin]]. Jego twórczość z tego okresu charakteryzował silny związek z [[modernizm (sztuka)|modernizmem]], kult [[estetyzm]]u, zainteresowanie muzyczną stroną wiersza oraz kontemplacja przyrody, typowe dla nastrojów ''[[fin de siècle|fin de siècle’u]]''<ref>Bernhard Zeller: ''Hermann Hesse''. Warszawa 2001, s. 48.</ref>. Poezja ta na długie lata zaważyła na postrzeganiu Hessego jako [[modernizm (sztuka)|neoromantyka]]{{fakt|data=2016<ref>Książki.Onet.pl:Hermann Hesse[http://ksiazki.onet.pl/hermann-10}}hesse/zx55n]Dostęp 14.11.2016</ref><ref>Portal Wiedzy: Hesse Hermann [http://portalwiedzy.onet.pl/45442,,,,hesse_hermann,haslo.html]Dostęp 14.11.2016</ref>. Wiersze z tej wczesnej twórczości wydane zostały w [[Drezno|Dreźnie]] w 1898 (nakład zaledwie 600 egzemplarzy) pod tytułem ''Romantyczne pieśni'' (''Romantische Lieder''). Jak wyznał autor wkrótce po ukazaniu się książki: „Traktuję je jako zakończenie pewnego okresu, który na moją przyszłą twórczość nie będzie miał wpływu”<ref>Bernhard Zeller: ''Hermann Hesse''. Warszawa 2001, s. 40.</ref>. W 1901 opublikował anonimowo kolejny zbiorek poezji – ''Pisma i wiersze pozostałe po Hermannie Lauscherze'' (''Hinterlassenen Schriften und Gedichte von Hermann Lauschner''), który w 1907 ukazał się w formie uzupełnionej. Od czasu publikacji tego zbioru twórca na długo zarzucił pisanie poezji na rzecz prozy.

W późniejszym czasie jego trzynaście nowych wierszy weszło w skład powieści ''[[Gra szklanych paciorków]]'' (1943). Wpisujące się w fabułę utwory zasygnowaneasygnowane zostały jako ''Wiersze ucznia i studenta [Józefa Knechta]'', reprezentując tym samym typ [[liryka maski|liryki maski]] oraz poezji refleksyjno-filozoficznej utrzymanej w tendencji [[klasycyzm|klasycystycznej]]. Wiersze te nawiązują do myśli [[buddyzm]]u, niosą ideał samodoskonalenia duchowego, stanowią rozrachunek z [[kultura|kulturą]] i [[humanizm]]em (znamienny wydaje się fakt, iż powstały w trakcie [[II wojna światowa|II wojny światowej]]).