Roman Szymański (generał): Różnice pomiędzy wersjami

|stopień = [[generał brygady]]

Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w [[Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty|Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty]], która 1 sierpnia 1922 roku została przekształcona w [[Oficerska Szkoła dla Podoficerów|Oficerską Szkołę dla Podoficerów]] w Bydgoszczy. Pełniąc służbę w szkolnictwie pozostawał oficerem 7 Pułku Piechoty Legionów<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.'' Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 44, 912.</ref>. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[Kapitan (ranga)|kapitana]] ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 336. lokatą w korpusie oficerów piechoty<ref>Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 42.</ref>. 13 listopada 1923 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego 1923-1925<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 71 z 13 listopada 1923 roku, s. 750.</ref>. 1 grudnia 1924 roku awansował na [[major]]a ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.</ref>. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI]] we Lwowie na stanowisko szefa Wydziału Wyszkolenia. 24 lipca 1928 roku został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X]] w Przemyślu na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 227.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1928'', Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 122, 175.</ref>. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do Dowództwa [[25 Dywizja Piechoty (II RP)|25 Dywizji Piechoty]] w Kaliszu na stanowisko szefa sztabu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.</ref>. 26 marca 1931 roku otrzymał przeniesienie do [[48 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych|48 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych]] w Stanisławowie, w którym odbył praktykę liniową na stanowisku dowódcy batalionu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.</ref><ref>Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 9.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 27, 576.</ref>. W grudniu 1932 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego inspektora armii generała dywizji [[Stefan Dąb-Biernacki|Stefana Dąb-Biernackiego]] w Wilnie na stanowisko II oficera sztabu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.</ref>. W kwietniu 1937 roku został przeniesiony do [[6 Pułk Piechoty Legionów|6 Pułku Piechoty Legionów]] w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Od 28 stycznia 1938 roku dowodził [[39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich|39 Pułkiem Piechoty Strzelców Lwowskich]] w Jarosławiu. Na czele tego [[oddział wojskowy|oddziału]] walczył w [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] 1939 roku.