Juliusz Nagórski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie Adama i Walentyny z Kietlińskich, dzieciństwo spędził w [[Nałęczów|Nałęczowie]]. Ukończył państwową szkołę średnią w Warszawie, już wówczas zauważono jego wyjątkowe uzdolnienia plastyczne. W 1904 rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii i Budownictwa [[Politechnika Warszawska|Instytutu Politechnicznego]], a równolegle rozpoczął naukę w [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]]. Po strajku studentów w 1905 Instytut Politechniczny został zamknięty, wówczas Juliusz Nagórski wyjechał do [[Paryż]]a. Rozpoczął studia na [[École nationale supérieure des beaux-arts]], równocześnie uczęszczał na wykłady do [[Académie Julian]]. W czasie nauki otrzymał pięć wyróżnień (według innych źródeł siedem). Odbył dwa staże, w 1907 praktykował u [[Bronisław Brochwicz-Rogoyski|Bronisława Brochwicz-Rogoyskiego]] przy budowie centrali telefonicznej [[PAST|Cedergren w Warszawie]], a następnie w 1908 przy budowie teatru w [[Nancy]]. W 1909 otrzymał ''"Certificat d’études section d’architecture"'', po powrocie do Warszawy rozpoczął pracę architekta. Jego twórczość można podzielić na trzy podstawowe etapy. Od 1910 do 1914 tworzył w stylu [[Eklektyzm|eklektycznym]] z elementami [[Architektura secesji|secesji]], przez kolejne cztery lata projektował budynki typowe dla [[klasycyzm]]u, a po 1918 [[Modernizm (architektura)|modernizmu]]. PoW wybuchupaździerniku 1939 roku odpowiadając na apel prezydenta S. [[IIStarzyńskiego wojnao światowa|IIodbudowę wojnyzniszczonego światowej]]miasta nawiązałrozpoczął współpracę z okupantemprzedsiębiorcą budowlanym, opracowałR. projektStrzeszewskim. przebudowy [[PałacZałożył Prezydenckiteż własne biuro projektowe, którym kierował architekt Jan Łukasik. Biuro to wykonało dokumentację projektową szeregu prac adaptacyjnych w Warszawie|objektach przejętych przez władze okupacyjne (m.in. Pałacu Namiestnikowskiego]]Rady naMinistrów, ''Deutscheprzy Haus''Pałacu Bruhla). ZostałSprawa uznanyta z negatywnym wydźwiękiem trafiła na łamy prasy podziemnej (za kolaborantanaganne ikontakty potępionyz przezokupantem Polskiegroziła Państwokara Podziemnecywilna tzw. infamii, czyli ostracyzmu środowiskowego), ale po wyjaśnieniach została anulowana. Zostało to szczegółowo opisane w 1941obszernej monografii architekta która ukazała się w 2016 roku. W dniuNagórski zginął 7 sierpnia 1944 zostałw schwytanyegzekucji podczasludności łapankicywilnej, wnajprawdopodobniej pobliżuna Bazaruterenie JanaszaHali iMirowskiej. zginął podczasW egzekucji2013 podroku zachodniąMuzeum [[HalePolitechniki MirowskieWarszawskiej (Warszawa)|Halązorganizowało wystawę poświęconą J. Nagórskiemu, której komisarzem był Dr. Marek Tomiczek, autor w.w. Mirowską]]monografii.

Był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Jadwiga Kontkiewiczówna (siostra jego wspólnika [[Marian Kontkiewicz|Mariana Kontkiewicza]]), z którą miał jedyną córkę – Wandę. Drugą żoną była Halina Zylman. BratemBraćmi Juliusza byłbyli wziętyprawnicy prawnik [[Zygmunt Nagórskii (ojciec)|ZygmuntAdam oraz inżynier portowy Bohdan. Siostrą Walentyna Rudzka, Nagórski]]dr. (1884-1973)historii.

* Dom wypoczynkowy w Juracie dla Adama ZagórskiegoNagórskiego;