Władysław Zamoyski (generał): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat. on nie walczył w powstaniu styczniowym
Kbigeo (dyskusja | edycje)
m WP:SK, szablon
Linia 9:
|stopień grafika =
|stopień = [[generał]]
|data urodzenia = [[1803]]
|miejsce urodzenia = [[Paryż]]
|data śmierci = [[11 stycznia]] [[1868]]
Linia 25:
 
[[1853]]-[[1856]] generał brygady wojsk tureckich, nominacja na generała brytyjskiego
 
|wojny i bitwy = [[Powstanie listopadowe]] (1830-1831)
 
Linia 31 ⟶ 30:
 
[[Wojna krymska]] (1853-1856)
 
|późniejsza praca = Członek władz [[Związek Jedności Narodowej|Związku Jedności Narodowej]], członek [[Towarzystwo Monarchiczne Trzeciego Maja|Towarzystwa Monarchicznego 3 Maja]], od [[1843]] r. prezes [[Towarzystwo Monarchiczne Trzeciego Maja|Tow. Monarch. 3 Maja]], w latach powstania [[1863]]-[[1864]] oficjalny przedstawiciel [[Rząd Narodowy (powstanie styczniowe)|Rządu Narodowego]] w [[Londyn]]ie
|odznaczenia = [[1831]] Krzyż Złoty [[Order Virtuti Militari{{order|Orderu Virtuti Militari]]VM|KZ}}
|commons =
}}
Linia 51 ⟶ 49:
W [[1835]] roku został skazany przez władze rosyjskie na konfiskatę dóbr za udział w powstaniu listopadowym<ref>Tygodnik Petersburski 1835 nr 79, s. 455.</ref>.
 
Tworzył także sam oddziały w Turcji i Wielkiej Brytanii. W Turcji w [[1853]] rozpoczął ożywioną działalność wojskową rywalizując z [[Michał Czajkowski (pisarz)|Sadykiem Paszą]]. W czasie [[wojna krymska|wojny krymskiej]] został generałem brygady armii tureckiej, u boku której formował pozostający na żołdzie [[Wielka Brytania|brytyjskim]] [[II Pułk Kozaków Sułtańskich]] ([[16 września]] [[1855]]-[[31 lipca]] [[1856]]). Generał z nominacji Wielkiej Brytanii. Żadnej roli na froncie nie odegrał, podtrzymywał jedynie niechlubne tradycje rozgrywek i waśni między Polakami na obczyźnie. W czasie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] był kierownikiem [[Agencja Główna w Paryżu|dyplomatycznej Agencji Angielskiej]] w [[Londyn]]ie <ref>''Historia dyplomacji polskiej'', t. III, Warszawa 1982, s. 507.</ref>. Usiłował nakłonić Wielką Brytanię do wsparcia powstania w Polsce, jednak bez rezultatu.
 
Od [[1852]] był mężem własnej siostrzenicy [[Jadwiga Zamoyska|Jadwigi z Działyńskich]], z którą miał synów [[Władysław Zamoyski (1853–1924)|Władysława]] i [[Witold Zamoyski|Witolda]] oraz córkę [[Maria Zamoyska|Marię]].