'''Augustín Malár''' (ur. [[18 lipca]] [[1894]] w [[Reitern]], [[Austria]], zm. [[1945]] w [[Sachsenhausen (KL)|Sachsenhausen]]) – [[Słowacy|słowacki]] [[generał]].
Naukę rozpoczął w gimnazjówgimnazjum w [[Skalica (Słowacja)|Skalicy]], później w [[Sopron|Szoproniu]] na [[Węgry|Węgrzech]]. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Wojskowej w [[Praga|Pradze]]. W roku [[1931]] awansował do rangi majora a w roku [[1936]] do rangi ppłk. W okresie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w randze pułkownika, jako dowódca 3. Dywizji Piechoty (kryp. „Rázus”) w składzie [[Armia Polowa "Bernolak"|zgrupowania ''Bernolák'']] walczącej jako wojska sojusznicze po stronie [[III Rzesza|Niemiec]] w agresji przeciwko Polsce. Dowodzone przez niego pułki współdziałały z niemieckim XVIII Korpusem Armijnym. Do roku [[1941]] dowódca wojsk słowackich ze sztabem w [[Nowa Wieś Spiska|Spiskiej Nowej Wsi]] i [[Trenčín]]ie, oraz dowódca wyższej szkoły wojskowej w [[Bratysława|Bratysławie]]. Od 1941 do [[1942]] dowódca słowackich wojsk ekspedycyjnych przeciwko [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związkowi Radzieckiemu]]. Dnia [[23 stycznia]] [[1942]] awansowany do rangi generała majora, odznaczony [[Krzyż Rycerski|Krzyżem Żelaznym]]. Od maja [[1944]] dowódca zgrupowania wojsk w [[Preszów|Preszowie]]. W wyniku zbliżającej się do Słowacji [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] razem z gen. [[Ferdinand Čatloš|Čatlošem]] próbował prowadzić negocjacje z Niemcami i partyzantami, biorącymi udział w [[Słowackie powstanie narodowe|powstaniu narodowym]] mające na celu usunięcie Niemców ze Słowacji. W wyniku utraty zaufania został następnie zatrzymany w Preszowie przez organy bezpieczeństwa Rzeszy i wywieziony do Niemiec. Zmarł w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.
