Warszawa Wileńska: Różnice pomiędzy wersjami

Po odzyskaniu niepodległości zmieniono nazwy dworców w Warszawie – Petersburski przemianowano na Wileński (był to główny kierunek obsługiwany stąd, a jednocześnie nazwa ulicy, przy której się znajdował). Funkcje dworcowe przejął prowizoryczny budynek na końcu torów, które znajdowały się w miejscu obecnej Al. „Solidarności”, od strony ul. Targowej. Budynek ten spłonął (bądź został rozebrany) pomiędzy lipcem 1944 a jesienią 1945 r. W roku 1949, w związku z budową trasy WZ do ul. Radzymińskiej i koniecznością wyeliminowania skrętu do stacji Stalowa, przedłużono tu linię [[kolej wąskotorowa radzymińska|kolei wąskotorowej radzymińskiej]], której stacja końcowa miała nazwę [[Warszawa Targowa]]. Ulica, a następnie [[Trasa W-Z w Warszawie|Trasa W-Z]] została przebita przez teren torów pasażerskich początkowego Dworca Wileńskiego, a ruch pasażerski przeniesiono na dawne tory towarowe. Zburzono wtedy część prowizorycznego dworca. Ciasny budynek dworca przetrwał jednak wiele lat, a swój żywot skończył w latach 50. XX wieku. Wtedy właśnie zaadaptowano na dworzec dawne budynki magazynowe znajdujące się po drugiej stronie torów kolejowych od strony ulicy Białostockiej. W tej formie dworzec-barak przetrwał do 2000, kiedy to zaczęła się budowa centrum handlowego, którego integralnym elementem miał stać się nowy dworzec. Został on cofnięty na tyły parterowej części tego centrum, które także otrzymało jego nazwę [[Galeria Wileńska|CH Warszawa Wileńska]] (doobecnie 2015[[Galeria Wileńska]]) eksponowaną od strony ulicy Targowej. Nazwa dworca jest widoczna od strony al. „Solidarności” oraz od strony wjazdu pociągów. Dworzec ma charakter czołowy (jedyny w Warszawie pozostał w tej formie) halowy, gdzie centrum handlowe jest umieszczone w większości nad nim. Inwestycja ukończona została w kwietniu 2002.