6 Dywizjon Artylerii Konnej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Formowanie – zmieniono link(i) do formowanie jednostki; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 38:
== Powstanie dywizjonu i udział w wojnie z bolszewikami 1919-1920 ==
[[Dywizjon]] został [[Formowanie jednostki|sformowany]] na podstawie zarządzenia Generalnego Inspektora Artylerii i rozkazu Nr 7 Dowództwa Artylerii Konnej z 6 grudnia 1919. Na mocy tych dokumentów formująca się w Warszawie 3 bateria [[1 Dywizjon Artylerii Konnej|1 Dywizjonu Artylerii Konnej]] została przemianowana na 1 baterię 6 dak. Na stanowisko dowódcy dywizjonu został wyznaczony kapitan Michał Belina-Prażmowski z 4 dak. Dowódcą 1 baterii był por. [[Stanisław Kopański]], a następnie por. [[Mikołaj Prus-Więckowski]]. Dowództwo dywizjonu i 2 bateria porucznika Adama Petrażyckiego formowały się w [[Góra Kalwaria|Górze Kalwarii]], w koszarach Baterii Zapasowej Artylerii Konnej Nr 1.
1 bateria została uzbrojona we włoskie [[Cannone da 75/27 modello 06|75 mm armaty polowe wz. 1906]], niemieckie ciężkie karabiny maszynowe [[Karabin maszynowy MG08|Maxim wz. 1908]], karabinki francuskie, a później austriackie oraz wyposażona w [[Uprząż|uprzęże]] i [[Rząd koński|rzędy]] austriackie.
Linia 98:
* I oficer baterii - por. Jan Radwan<ref group=uwaga>Władysław Łubieński, ''Zarys Historii Wojennej 4-go Dywizjonu Artylerii Konnej'', Warszawa 1929, s. 5. Porucznik Jan Radwan był dowódcą baterii artylerii konnej w składzie [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpusu Polskiego w Rosji]], a od kwietnia 1919 pełnił służbę w 5 baterii artylerii konnej „Odsieczy Lwowa” dowodzonej przez rtm. Michała Belina-Prażmowskiego.</ref>
* dowódca I plutonu - por. Michał Zawadzki
* dowódca II plutonu - pchor. Kazimierz Mianowski
* szef 1 baterii - wachm. Józef Klimek{{odn|Mianowski|1930|s=4}}
'''2 bateria'''
Linia 117:
* dowódca baterii - por. Antoni Mokrzycki
* I oficer baterii - por. Włodzimierz Czartoryski
* oficer łączności - pchor. Tadeusz Decowski
* dowódca I plutonu - ppor. Witold Babiński
* dowódca II plutonu - pchor. Zygmunt Mianowski
Linia 153:
{{osobny artykuł|Dywizjon artylerii konnej (II RP)}}
Mobilizację w dywizjonie rozpoczęto 27 sierpnia 1939 roku. Wystąpiły trudności z przydziałem
W czasie bitwy nad Bzurą pod Uniejowem 10 września spieszona kawaleria prowadziła natarcie oświetlając sobie teren reflektorami. Baterie artylerii mogły prowadzić ogień tylko na podstawie mapy. Dlatego też do pułku kawalerii wydzielono wysuniętego obserwatora. Wsparcie ogniowe natarcia, wykonane ogniem bezpośrednim było tak gwałtowne i dokładne, iż większość punktów oporu Niemców została zniszczona lub obezwładniona. Część Niemców w panice opuściła swoje stanowiska. Osiągnięto sukces taktyczny. Jednak w czasie walk bateria prowadząca wsparcie wystrzelała 219 pocisków, a więc prawie cały swój zapas amunicji{{odn|Giętkowski|2001|s=209}}.
Linia 159:
'''Obsada etatowa 6 dak we wrześniu 1939'''<br />
[[Dowództwo]]<br />
* dowódca – ppłk dr Stanisław Józef Pochopień ([[Order Virtuti Militari|VM]]<ref group="uwaga">Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari za wojnę obronną 1939.</ref>)
* [[adiutant]] – por. Jan Zygmunt Kazikowski (VM)
* oficer zwiadowczy – kpt. inż. Tadeusz Saryusz-Bielski
Linia 188:
* oficer zwiadowczy - ppor. Władysław Kuryłko{{odn|Polak|1986|s=255}}
* dowódca I plutonu - ppor. Antoni Sołtys - Kulinicz
* dowódca II plutonu - ppor. Wojciech Rychliński, pchor. Kuczyński{{odn|Polak|1986|s=255}}
* kpr. Wadas (VM)
Linia 210:
* na prawym – „Korosteń 9.X.1920”
[[Żurawiejka|Żurawiejki]]:
* ''"Więcej niż na huk pioruna, – drży na widok opiekuna"'';
''"Kto spod rosyjskiego znaku, – idzie służyć w szóstym daku."''<br />
| |||