Coco Chanel: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Jonnmann (dyskusja | edycje)
New image.
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 31:
W latach 1905–1908 występowała pod pseudonimem Coco jako [[piosenka]]rka w [[kawiarnia]]ch [[Moulins (Allier)|Moulins]] i [[Vichy]], mimo iż nie potrafiła śpiewać, nadrabiała tańcem i temperamentem.
 
W roku 1913 założyła w [[Paryż]]u swój pierwszy [[sklep]] z [[kapelusz]]ami i damskimi ubiorami. Od 1915 roku zaczęła lansować w nim odzież o charakterze sportowym jako ubranie do pracy. Trudności zaopatrzeniowe spowodowane wojną były bodźcem do zaprezentowania w 1916 roku kolekcji kostiumów z miękkiego [[dżersej]]u, uważanego dotychczas za [[dzianina|dzianinę]] bieliźnianą<ref>Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, ''O modach i strojach'' str. 257, 258, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2002 {{ISBN |83-7384-216-0}}.</ref>. W 1919 roku, już popularna, założyła [[dom mody]] (przy Rue Cambon) pod marką [[Chanel]]. Proponowany przez nią styl à la „skromna panienka”, propagujący ubrania wygodne na bazie dzianin, przyniósł szybko zainteresowanie bogatych i wpływowych klientek, zmęczonych obowiązującym [[gorset]]em.
 
Finansowy sukces odniosła dzięki perfumom [[Chanel No. 5]], które od początku promocji w 1922 roku zdobyły wielką popularność. W następnych 30 latach jej projekty modniarskie, podkreślające funkcjonalność i prostotę, zrewolucjonizowały przemysł odzieżowy. Przedsiębiorstwa Chanel zatrudniały na przełomie lat 20. i 30. około 3500 osób (m.in. dom mody – zajmujący już kilka kamienic przy Rue Cambon, laboratorium perfumeryjne, zakład tekstylny czy pracownia biżuterii artystycznej).
Linia 45:
 
== Bibliografia ==
* Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, ''O modach i strojach'' str. 257, 258 Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2002 {{ISBN |83-7384-216-0}}.
* Christina Sanchez-Andrade, ''Coco'', Świat Książki, Warszawa 2008.
* Hal Vaughan, ''Sleeping with the Enemy. Coco Chanel’s Secret War'', Alfred A. Knopf, 2011.