Heim ins Reich: Różnice pomiędzy wersjami

'''Przesiedlenia Niemców podczas II wojny światowej''' (''{{Wymowa|De-Heim ins Reich.ogg|Heim ins Reich}}'', pol. ''Powrót do Rzeszy'') – masowe i dobrowolne<ref>Mówi o tym w punkcie I „Niemiecko-radziecki układ o przesiedleniu z Besarabii i Północnej Bukowiny” z 5 września 1940 – Praca zbiorowa „Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939–1945. Atlas ziem Polski”, Demart 2008, s. 162, {{ISBN |978-83-7427-391-6}}.</ref> przesiedlenia ludności pochodzenia niemieckiego, tzw. [[Volksdeutsche|volksdeutschów]] z obszarów [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], [[Rumunia|Rumunii]] i [[Kraje bałtyckie|krajów bałtyckich]] na tereny Niemiec, [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]] oraz obszary włączone w granice [[III Rzesza|Rzeszy]]; zaplanowane, zorganizowane i przeprowadzone przez rząd III Rzeszy na podstawie dwustronnych umów międzypaństwowych w latach 1939–1944<ref name=autonazwa1>{{cytuj książkę|autor= Praca zbiorowa|tytuł = Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939–1945. Atlas ziem Polski|wydawca = Demart|rok = 2008| strony = |isbn =9788374273916}}</ref>.

Pierwsze przesiedlenia Niemców miały miejsce jeszcze na krótko przed wybuchem II wojny światowej. Na podstawie umowy podpisanej między Berlinem a Rzymem w czerwcu 1939 roku przesiedlono ok. 56 tys. ludności pochodzenia niemieckiego z południowego Tyrolu i osiedlono ich na terenie Austrii. Kolejne przesiedlenia volksdeutschów nastąpiły po rozbiorze terenów Polski między Rzeszą niemiecką i ZSRR, kiedy to z jednej strony Niemcy włączyli w granice Niemiec [[Wielkopolska|Wielkopolskę]], [[Pomorze Gdańskie]], polską część Górnego [[Śląsk]]a oraz [[Rejencja łódzka|rejencję łódzką]], a z drugiej wschodnia Polska, Łotwa, Estonia i część Rumunii została wchłonięta przez ZSRR. Na przełomie października i listopada 1939 roku Niemcy podpisali z ZSRR umowy o przesiedleniach Niemców z terenów Łotwy i Estonii oraz okupowanego przez ZSRR Wołynia i Galicji wschodniej. W 1940 Niemcy podpisali kolejną niemiecko-radziecką umowę o przesiedleniach z Bukowiny i Besarabii, oraz umowę z [[Rumunia|Rumunią]] o przesiedleniach Niemców z południowej Bukowiny i [[Dobrudża|Dobrudży]]. Przesiedlenia w ramach akcji „Heim ins Reich” były dobrowolne. Niemiecko-radziecki układ o przesiedleniu z Besarabii i Północnej Bukowiny z 5 września 1940 głosił „(...) Chęć przesiedlenia może być wyrażona ustnie bądź pisemnie. Przesiedlenie jest dobrowolne; nie może być przy tym stosowany żaden pośredni lub bezpośredni nacisk”<ref>Praca zbiorowa „Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939–1945. Atlas ziem Polski”, Demart 2008, s. 162, {{ISBN |978-83-7427-391-6}}.</ref>. W latach 1939-1944 miały miejsce następujące przesiedlenia:

„Na naszą wioskę przyszła kolej w dniu 17 stycznia 1940 roku o godzinie 18 (...) Nowi gospodarze przyjechali z [[Damasławek|Damasławka]] na wozach w asyście gestapowca Drewsa z [[Turza (województwo wielkopolskie)|Turzy]](...) asystowało kilku żandarmów i członków SA. Idąc kolejno od jednego gospodarstwa do drugiego, osiedlali wyznaczonych Niemców. Zaskoczonym niespodziewaną „wizytą” Polakom oświadczano, że z tą chwilą właścicielom gospodarstwa jest taki to a taki Niemiec i że należy natychmiast opróżnić dla niego i jego rodziny odpowiednie pomieszczenia oraz pozostawić następcy na własność: meble, część bielizny, pościele. Wywłaszczonemu Polakowi dawano kilkanaście minut na zebranie tego, co Niemcy uważali za stosowne.(...) W czasie jednej godziny hitlerowcy wyrzucili w ten sposób z ojcowizny piętnastu polskich gospodarzy.” – Stanisław Kabaciński – mieszkaniec [[Czeszewo (powiat wrzesiński)|Czeszewa]] w powiecie wrzesińskim<ref>Ryszard Dyliński, Marian Flejsierowicz, Stanisław Kubiak: ''Wysiedlenie i poniewierka. Wspomnienia Polaków wysiedlonych przez okupanta hitlerowskiego z ziem polskich „wcielonych” do Rzeszy 1939-1945.'' Wyd. Poznańskie, Poznań 1985, {{ISBN |83-210-0529-2}}.</ref>„