Stanisław Jasiński (lotnik): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia nazwę sekcji; zmiany kosmetyczne
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 25:
 
== Życiorys ==
Stanisław Jasiński urodził się 5 kwietnia 1891 roku w Oskrzesińcach, w rodzinie Łukasza i Marii z Iwanickich. Maturę uzyskał w [[Kołomyja|Kołomyi]]. Studiował w Akademii Górniczej w [[Leoben]]. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], 1 sierpnia 1914 został wcielony do [[Armia Austro-Węgier|Armii Austro-Węgier]] i przydzielony do [[1 Galicyjski Pułk Ułanów|1 Pułku Ułanów Rycerza von Brudemanna]]. W sierpniu 1915 ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy Kawalerii i w stopniu chorążego został skierowany na front. W maju 1916 ukończył szkołę obserwatorów lotniczych w [[Wiener Neustadt]]. Od grudnia 1916 latał jako [[Obserwator (wojsko)|obserwator]] na froncie rosyjskim w 10 Kompanii Lotniczej. Po wykonaniu 76 lotów bojowych został przeniesiony do 46 Kompanii Lotniczej na front włoski, gdzie odbył 24 loty bojowe. Następnie ukończył kurs pilotażu w [[Campoformido]] i został pilotem jednomiejscowych samolotów rozpoznawczych [[Phönix D.I]]<ref name=goworek>Tomasz Goworek, ''Pierwsze samoloty myśliwskie lotnictwa polskiego'', Warszawa 1991, {{ISBN |83-85001-46-8}}, s.27</ref>. Od czerwca 1918 w stopniu porucznika rezerwy pełnił obowiązki dowódcy 37P Kompanii Lotniczej (jego podkomendnym był w tym czasie inny polski lotnik por. rez. [[Stefan Bastyr]]). 7 lipca 1918 został zestrzelony na Phönixie, lecz nie odniósł obrażeń<ref name=goworek/>.
 
W trakcie odzyskiwania przez Polskę niepodległości, od początku listopada 1918 był jednym z organizatorów lotnictwa polskiego w [[Kraków|Krakowie]]. Został dowódcą nowo sformowanej – 7 listopada – I Eskadry Bojowej, przemianowanej później na [[5 Eskadra Wywiadowcza|5 Eskadrę Lotniczą]]<ref>Marian Romeyko (red.) ''Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa'', Warszawa 1933, s. 125, 384</ref>. Awansował w tym czasie na stopień rotmistrza. Dowodząc 5 Eskadrą, wszedł od stycznia 1919 do walk w [[wojna polsko-ukraińska|wojnie polsko-ukraińskiej]], początkowo stacjonując na lotnisku Hureczko pod [[Przemyśl]]em. Eskadra wykonywała loty rozpoznawcze i bombowe, w składzie [[III Grupa Lotnicza|III Grupy Lotniczej]], od kwietnia 1919 [[II Grupa Lotnicza|II Grupy]]<ref>K. Tarkowski... s.35</ref>. Walki trwały do lipca 1919, po czym Jasiński dowodząc 5 Eskadrą wziął udział w działaniach [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] na Froncie Podolskim. Eskadra powróciła w skład III Grupy, a w marcu 1920 Jasiński na krótko zastąpił kpt. [[Stefan Bastyr|Bastyra]] w dowodzeniu III Grupą, po czym został skierowany na stanowiska sztabowe do Warszawy<ref>K. Tarkowski... s.47</ref>. Od marca do sierpnia 1920 był pomocnikiem szefa Departamentu III Żeglugi Napowietrznej [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]], a następnie pełnił funkcję szefa Lotnictwa Polowego przy Naczelnym Dowództwie. W tym roku awansował do stopnia majora.
Linia 58:
* Czesław Krzemiński, ''Prekursor polskiej myśli lotniczej'', "[[Żołnierz Polski]]", nr 19/1988
* Marian Romeyko (red.) ''Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa'', Warszawa 1933
* Krzysztof A. Tarkowski, ''Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919-1920'', Warszawa 1991, {{ISBN |83-206-0985-2}}
* "Rocznik Oficerski 1924", Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924
* "Rocznik Oficerski 1928", Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928