Lech Kobyliński: Różnice pomiędzy wersjami

W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] organizator i dowódca (pod pseudonimem "Konrad") konspiracyjnego [[Batalion im. Czwartaków|batalionu szturmowego im. Czwartaków]] (wchodzącego w skład [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]], a później [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]). Uczestnik [[Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club|zamachu na Café Club]]. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]], walcząc na [[Wola (Warszawa)|Woli]], [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]] i [[Żoliborz]]u. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia [[kapitan (ranga)|kapitana]]. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął [[Wisła|Wisłę]].

 

{{Cytat|To ich właśnie pseudonimy legenda otoczyła nimbem niezwykłych czynów, to ich pseudonimami nazywano konspiracyjne oddziały, nie tylko przez obyczaj wiązania nazwy jednostki z pseudonimem dowódcy, ale przede wszystkim dlatego, że to ich indywidualności wpływały decydująco na wartość oddziału i skalę jego osiągnięć. W przeważającej liczbie przypadków byli to nie tylko kierownicy, ale prawdziwe "dusze zespołów", osobowości, wokół których skupiało się życie całej grupy: nie tylko dowódcy wojskowi, ale także przywódcy duchowi, przyjaciele, inspiratorzy. [...] Tacy młodzi dowódcy, jak "Zośka" ([[Tadeusz Zawadzki (harcmistrz)|Tadeusz Zawadzki]]), "Maciek" ([[Sławomir Bittner|Maciej Bittner]]), "Rudy" ([[Jan Bytnar]]), "Felek" ([[Feliks Pendelski]]), "Jeremi" ([[Jerzy Zborowski]]) z Kedywu KG AK, "Stasinek" ([[Stanisław Sosabowski]]), "Żbik" (Zdzisław Zajdler) i "Rygiel" ([[Kazimierz Pogorzelski]]) z Kedywu Okręgu, "Jacek" ([[Franciszek Bartoszek]]) ze specgrupy Sztabu Głównego GL oraz "Konrad" ('''Lech Kobyliński''') z oddziałów ZWM czy "Antek" (Władysław Andrzejczak) z ML RPPS – byli rzeczywistymi twórcami dowodzonych przez siebie oddziałów, a jednocześnie wzorami osobowymi dla żołnierzy.}}