Rekonstrukcja (Stany Zjednoczone): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
||
Linia 3:
Po zakończonej [[Wojna secesyjna|wojnie secesyjnej]] należało ustabilizować trudną sytuację polityczną w kraju dotychczas stanowczo podzielonym. Jeszcze przed zakończeniem działań zbrojnych zaczęły narastać spory co do przyszłych losów pokonanych [[Skonfederowane Stany Ameryki|Skonfederowanych Stanów Ameryki]]. [[Radykalni Republikanie]] opowiadali się za modelem zbliżonym do [[Okupacja wojenna|okupacji wojskowej]], bardziej pojednawcze stanowisko zajmował [[Abraham Lincoln]], ogłaszając 8 grudnia 1863 r. wraz z dorocznym [[orędzie]]m do Kongresu ''Proklamację Amnestii i Odbudowy''<ref>[http://www.freedmen.umd.edu/procamn.htm ''The Proclamation of Amnesty and Reconstruction'']. Lincoln powołał się przy tym na przysługujące mu prawo łaski w sprawach o przestępstwa przeciwko Stanom Zjednoczonym w art. 2.2.1 Konstytucji.</ref>. Amnestią objęci mieli być wszyscy mieszkańcy stanów ogarniętych secesją pod warunkiem złożenia przysięgi o przestrzeganiu [[Konstytucja USA|Konstytucji Stanów Zjednoczonych]] oraz wszystkich aktów prawnych wydanych w czasie wojny, a dotyczących likwidacji niewolnictwa<ref>[http://www.freedmen.umd.edu/chronol.htm ''Chronology of Emancipation during the Civil War'']</ref>. Z amnestii mieli być wyłączeni członkowie Kongresu Konfederacji i wyżsi jej funkcjonariusze cywilni i wojskowi oraz ci zawodowi oficerowie, którzy w latach 1860 i 1861 ze służby w [[US Army]] przeszli do [[Armia Stanów Skonfederowanych|CS Army]] (bądź odpowiednio floty). Ponadto plan przewidywał, że jeśli 10% uprawnionych do głosowania mieszkańców danego stanu złoży wspomnianą przysięgę, stan ten będzie miał prawo wybrać swoje władze. Po potwierdzeniu ich legalności przez Kongres stan miał wrócić do Unii na zasadzie pełnoprawnego członkostwa. Na powyższych zasadach nowe konstytucje Arkansas i Luizjany zostały opracowane jeszcze w okresie wojny<ref>[[Krzysztof Michałek]], ''Na drodze ku potędze. Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki 1861-1945'', Warszawa 1991, s. 56.</ref>.
Republikańska większość [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresu]] uznała te warunki za zbyt łagodne. Z kontrprojektem wystąpili poseł [[Henry Winter Davis]] i senator [[Benjamin Wade]]. Projekt zakładał podwyższenie liczby zobowiązanych do złożenia przysięgi z 10 do 50%. Tylko oni mogliby następnie wziąć udział w wyborze nowych władz stanowych. Te zaś po uformowaniu się miały nadać wolność wszystkim niewolnikom, nie przyznając im wszak praw politycznych. ''Wade-Davis Bill'' został przyjęty 2 lipca 1864 r. przez obie izby i od razu przedstawiony do podpisu prezydentowi. Lincoln skorzystał z tzw. [[weto kieszonkowe|kieszonkowego veta]] i zwrócił się z proklamacją do społeczeństwa, wyjaśniając, że w sprawie odbudowy nie może być związany planem kongresowym, który anulowałby uchwalone już na podstawie jego planu nowe konstytucje Arkansas i Luizjany oraz ich zarządy<ref>[http://www.ourdocuments.gov/doc.php?flash=true&doc=37&page=transcript ''Wade-Davis Bill''], Leon Korusiewicz, ''Wojna secesyjna 1860-1865'', Warszawa 1985, {{ISBN
Po [[Zamach na Abrahama Lincolna|zamachu na Lincolna]] w kwietniu 1865 roku jego politykę w tym zakresie próbował kontynuować kolejny prezydent [[Andrew Johnson]]. Często nie był jednak w stanie przeciwstawić się większości działań Republikanów.
| |||