Teatr Ateneum w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Po drugiej wojnie światowej Teatr odbudowano wg projektu Wiktora Ballogha z uwzględnieniem dawnego wystroju. Uroczystość otwarcia nastąpiła 22 lipca 1951 r. inauguracyjną premierą „Interwencji” L. Sławina, pod dyrekcją [[Ludwik René|Ludwika René]]. Teatr przyjął nazwę: Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza. CzęśćW 1955 część ulicy Czerwonego Krzyża przemianowano na ulicę Stefana Jaracza.

Powojenne Ateneum to epoka Janusza Warmińskiego. Trwała aż do śmierci dyrektora w 1996 roku. Przez czterdzieści cztery lata Janusz Warmiński konsekwentnie budował zespół i markę Teatru Ateneum. Powołując się na ideę Stefana Jaracza „teatru żywego, aktualnego, użytecznego” nadał repertuarowi Ateneum współczesny charakter. Dawał prapremiery najciekawszych i najnowszych dzieł dramaturgii polskiej i światowej, wystawiał polską i obcą klasykę, jeśli miała odniesienie do współczesności, prezentował muzyczne spektakle autorów tego gatunku. Dokonywał również przeglądu awangardowej dramaturgii dwudziestolecia międzywojennego i jej wojennych kontynuacji. W 1960 r. stworzył Scenę 61 – pierwszą w Polsce scenę en rond, w 1986 r. scenę Kabaretu Literackiego – Scenę na Dole. Inne jego inicjatywy: Estrada Poetycka (1954 r.), scena „Studio” (Studio Dramatyczne dla młodych pisarzy nagrodzonych w dorocznych Konkursach Debiutu Dramatycznego, 1970), nocna scena „Atelier” (1974 r.) były eksperymentami artystycznymi wynikającymi z poszukiwania nowych metod inscenizacyjnych, próbami rozszerzania kanonów przestrzeni scenicznej oraz pragnienia wyjścia poza krąg autorów już znanych.

Po śmierci dyrektora Janusza Warmińskiego, w 1996 roku, dyrektorem Teatru Ateneum został Zbigniew Libera, a na stanowisko dyrektora artystycznego powołano Gustawa Holoubka. Gustaw Holoubek kontynuował najważniejsze tradycje Ateneum: zespół doskonałych aktorów. Domeną Ateneum spod znaku Gustawa Holoubka był repertuar klasyczny i kameralne sztuki współczesne. Po śmierci Gustawa Holoubka przez trzy sezony dyrekcję artystyczną piastowała reżyserka Izabella Cywińska.