Stefan (Szokow): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 68:
2 kwietnia 1922 biskup Stefan został metropolitą sofijskim. Od 1944 do 1945 był przewodniczącym Świętego Synodu Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.
 
W czasie II wojny światowej występował jako zdecydowany przeciwnik [[Narodowy socjalizm|nazizmu]], skutecznie protestował przeciwko [[antysemityzm]]owi i deportacji Żydów bułgarskich<ref name="com">{{cytuj książkę | autor = red. K. Parry| tytuł = The Blackwell Companion to Eastern Christianity| wydawca = Blackwell Publishing| miejsce = Victoria| rok = 2007| strony = 64–66| isbn = 978-0-631-23423-4}}</ref>. Razem z [[Metropolia płowdiwska|metropolitą płowdiwskim]] [[Cyryl (patriarcha Bułgarii)|Cyrylem]] odegrał decydującą rolę w przekonywaniu bułgarskiego cara [[Borys III|Borysa III]], by nie godził się na wywózki bułgarskich Żydów do obozów zagłady na okupowanych ziemiach polskich. Nakazał również całemu podległemu sobie duchowieństwu, by umożliwiało Żydom ukrywanie się w cerkwiach<ref>M. Burleigh, ''Święta racja. „Świeckie religie” XX wieku'', Świat Książki, Warszawa 2011, {{ISBN |978-83-247-0815-4}}, ss.271–272</ref>.
 
21 stycznia 1945 został wybrany na pierwszego po trzydziestoletniej przerwie [[Egzarchat Bułgarski|egzarchę Bułgarii]] (od śmierci Józefa w 1915 Kościół był kolegialnie zarządzany przez Synod). W miesiąc po tym wydarzeniu patriarcha konstantynopolitański [[Beniamin (patriarcha Konstantynopola)|Beniamin]] oficjalnie uznał autokefalię Cerkwi bułgarskiej, przestając traktować ją jako schizmatycką z uwagi na okoliczności powstania Egzarchatu Bułgarskiego.
 
We wrześniu 1948 Stefan (Szokow) został zmuszony przez władze komunistyczne do odejścia w stan spoczynku<ref name="com"/>. O jego odejściu przesądził sam Synod Cerkwi Bułgarskiej, przede wszystkim [[metropolia wraczańska|metropolita wraczański]] [[Paisjusz (Ankow)|Paisjusz]]<ref name="ramet"/>. Biskupi zazdrościli Stefanowi autorytetu i popularności i sami oskarżyli go o sympatyzowanie z Wielką Brytanią i USA<ref>T. Czekalski: ''Bułgaria''. Warszawa: TRIO, 2010, ss. 215–217. {{ISBN |9788374362528}}.</ref>.
 
Usunięty z urzędu, zamieszkał we wsi Bania. Przebywał tam do swojej śmierci w 1957. Został pochowany w [[Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Baczkowie|monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Baczkowie]]. Po jego usunięciu z urzędu nie wybrano nowego egzarchy, a zarząd Kościoła ponownie objął kolegialnie Święty Synod z metropolitą dorostolsko-czerweńskim [[Michał (Czawdarow)|Michałem]] jako przewodniczącym<ref name="ramet">P. Ramet: Religion and Nationalism in Soviet and East European Politics. Durham: Duke University Press, 1984, s. 191. {{ISBN |0-8223-0608-5}}.</ref>.
 
Pośmiertnie, w 2002, otrzymał tytuł [[Sprawiedliwy wśród Narodów Świata|Sprawiedliwego wśród Narodów Świata]] za swoją rolę w ocaleniu 50 tys. bułgarskich Żydów<ref>[http://www.novinite.com/view_news.php?id=7847 Bulgaria recognized for saving the Jews]</ref>.