Swarzewo: Różnice pomiędzy wersjami

Ślady osadnictwa na terenie Swarzewa pochodzą z [[epoka brązu|epoki brązu]], w 1877 r. w Swarzewie odkryto cmentarzysko około 100 grobów skrzynkowych z tamtego okresu. Wieś Swarzewo została lokowana we wczesnym [[średniowiecze|średniowieczu]]. Od [[1308]] r. wieś znajdowała się na terenach należących do [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]], w komturstwie gdańskim. W [[1340]] r. Swarzewo ponownie zostało lokowane na prawie chełmińskim przez komtura Winrycha von Kniprode, wtedy też po raz pierwszy pojawiła się nazwa wsi. Około [[1400]] r. w Swarzewie został zbudowany kościół filialny [[Łebcz]]a. Od 1466 r. Swarzewo było administrowane przez starostów puckich. W [[XVI wiek|XVI]] i [[XVII wiek|XVII]] wieku było wsią folwarczną z karczmą. Od 1772 r. Swarzewo należała do skarbu pruskiego. W [[1880]] r. zbudowano kościół swarzewski, który stoi do dziś. Przed [[1920]] r. wieś nosiła [[język niemiecki|nazwę niemiecką]] ''Schwarzau''<ref>wg. dr [[Friedrich Lorentz|F. Lorentza]] "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" ({{ISBN |83-60437-22-X}}) ({{ISBN |978-83-60437-22-3}})</ref>. Od końca [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wieś należy ponownie do Polski.

* Franciszek Mamuszka, Ziemia Pucka, Warszawa, PTTK "Kraj", 1989, {{ISBN |83-7005-170-7}}