Kasa chorych: Różnice pomiędzy wersjami

Od początku ponownego istnienia systemu kas chorych został on obarczony wieloma błędami (już w fazie projektowania) prawnymi i proceduralnymi. Podstawowy postulat reformy mówiący o tym, że "pieniądz będzie szedł za pacjentem" oraz że pieniądze będą wydawane racjonalnie nie mógł być realizowany z powodu początkowo braku, a następnie złego funkcjonowania [[Rejestr Usług Medycznych|Rejestru Usług Medycznych]] (RUM). Kontraktowanie nowych umów z zakładami opieki zdrowotnej było utrudnione, a często wręcz nazywane "kontraktowaniem w ciemno", gdyż nikt tak naprawdę nie wiedział, ile zostało wykonanych usług medycznych i jaka była ich realna cena. Podobnie jak przed wojną, środowiska medyczne, szczególnie nowo powstała branża "menedżerów służby zdrowia", uskarżały się na [[biurokracja|biurokrację]], zaniżanie przez kasy cen i limitów usług, a co najważniejsze, szantaż, gdyż jako monopolista na terenie danego województwa kasa mogła dyktować swoje warunki, gdyż i tak nie było alternatywy. Późniejsze zmiany prawne nie zmieniły tego stanu rzeczy, gdyż mało która kasa decydowała się na kontrakty z zakładami opieki zdrowotnej spoza swojego terenu. Wiele kontrowersji budził też system [[promesa|promes]], które wydawały kasy swoim członkom na leczenie się (głównie w ośrodkach specjalistycznych) poza działaniem kasy (kasy tłumaczyły to koniecznością kontroli rozliczeń między nimi samymi).

 

 

Po kilku latach funkcjonowania NFZ ponownie w dyskursie publicznym powraca koncepcja rozdzielenia państwowego monopolisty na mniejsze fundusze ubezpieczeniowe oraz dopuszczenia kapitału prywatnego. Pojawia się również coraz więcej opinii mówiących o tym, iż utworzenie NFZ było podyktowane interesem politycznym, a system kas chorych był możliwy do zreformowania<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.dziennikpolski24.pl/artykul/2762084,taniec-z-pacjentami,id,t.html |tytuł=Taniec z pacjentami |autor=Andrzej Kaczmarczyk |opublikowany=[[Dziennik Polski]] |data=2010}}</ref>.