Wojskowe sądy rejonowe (PRL): Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:POL Warsaw WSR Koszykowa2.jpg|thumb|250px|Budynek WSR w Warszawie, gdzie zostało skazanych najwięcej osób w Polsce]]

 

Powołano 14 rejonowych prokuratur i sądów wojskowych w: [[Białystok|Białymstoku]], [[Bydgoszcz]]y, [[Gdańsk]]u, [[Katowice|Katowicach]], [[Kielce|Kielcach]] (początkowo z siedzibą w [[Radom]]iu), [[Kraków|Krakowie]], [[Koszalin]]ie (z siedzibą w [[Szczecin]]ie; przekształcony w maju 1946 w WSR w Szczecinie, w Koszalinie utworzono zaś wydział zamiejscowy tego sądu), [[Lublin]]ie, [[Łódź|Łodzi]], [[Olsztyn]]ie, [[Poznań|Poznaniu]], [[Rzeszów|Rzeszowie]], [[Warszawa|Warszawie]] i [[Wrocław]]iu. W 1950, ze względu na zmiany w administracyjnym podziale kraju utworzono trzy dodatkowe WSR: w [[Opole|Opolu]], [[Zielona Góra|Zielonej Górze]] i ponownie Koszalinie.

Część historyków prawa uważa, że Wojskowe Sądy Rejonowe powołane zostały de facto w sposób bezprawny, gdyż dekret „Prawo o ustroju sądów wojskowych” z [[29 września]] [[1936]], na które powołano się tworząc WSR, przewidywał co prawda istnienie [[Wojskowe sądy rejonowe (II RP)|organów sądowniczych o takiej nazwie]], lecz miały one zupełnie inny charakter i inne kompetencje.

 

[[Plik:WSR szczecin.JPG|thumb|250px|W tym budynku znajdował się WSR w Szczecinie]]

* WSR w Białymstoku – kpt. [[Włodzimierz Ostapowicz]]

* WSR w Poznaniu – mjr [[Władysław Garnowski]]

* WSR w Rzeszowie – mjr Stanisław Mercik

* WSR w Warszawie – ppłk Beniamin Karpiński

* WSR we Wrocławiu – mjr Bronisław Ochnio