Konklawe 1362: Różnice pomiędzy wersjami

|daty = 22 – 2822–28 września 1362

|prodziekan =

|prokamerling =

|protoprezbiter elektorów =

|protodiakon elektorów =

|liczba głosowań =

|liczba nieelektorów =

|zgłaszający ekskluzywę =

|ekskluzywa =

|commons =

|wikinews =

Papież Innocenty VI zmarł 12 września 1362 w [[Awinion]]ie w wieku 80 lat. Był on już piątym z kolei [[papież]]em, który nigdy nie odwiedził swojej stolicy biskupiej w [[Rzym]]ie i rezydował w Awinionie. Innocenty VI zamierzał wprawdzie powrócić do Rzymu, jednak niechętna temu była zdominowana przez Francuzów [[Kuria Rzymska|kuria]], nie sprzyjał temu również chaos panujący w [[Państwo Kościelne|Państwie Kościelnym]]. Innocenty VI wysyłał do Włoch swoich legatów w celu przywrócenia tam porządku (najsłynniejszym z nich był [[Gil AlvarezÁlvarez de Albornoz]]), ich praca przynosiła jednak na razie jedynie połowiczne efekty. Nadto papież ten podjął pewne kroki w celu usunięcia istniejących w Kościele nadużyć (m.in. potępił posiadanie więcej niż jednego [[beneficjum]] i ponowił wobec duchownych nakaz rezydencji), kontynuował jednak praktyki [[nepotyzm]]u, powierzając krewnym wysokie stanowiska kościelne.

* [[Niccolò Capocci]] (17 grudnia 1350) – kardynał biskup Tusculum; archiprezbiter [[Bazylika LiberiańskaMatki Bożej Większej|Bazyliki Liberiańskiej]]

* [[Guillaume d’Aigrefeuille (1326–1369)|Guillaume d'Aigrefeuilled’Aigrefeuille]] OSB (17 grudnia 1350) – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere

* [[Guillaume de la Jugié]] (20 września 1342) – kardynał diakon S. Maria in Cosmedin; [[protodiakon]] Świętego Kolegium Kardynałów; archiprezbiter [[Bazylika Watykańskaśw. Piotra na Watykanie|Bazyliki Watykańskiej]]; [[kardynał-protektor|protektor]] Zakonu Krzyżackiego

* [[Grzegorz XI|Pierre Roger de Beaufort]] (28 maja 1348) – kardynał diakon S. Maria Nuova; archiprezbiter [[Bazylika Laterańskaśw. Jana na Lateranie|Bazyliki Laterańskiej]]

Kardynałowie Andouin Aubert, Pierre de Monteruc i Etienne Aubert byli krewnymi Innocentego VI, natomiast Raymond Canillac, Hugues Roger, Guillaume de la Jugie, Nicolas de Besse, Guillaume d'Aigrefeuilled’Aigrefeuille, Pierre Roger de Beaufort i Gilles Aycelin de Montaigu byli krewnymi Klemensa VI, poprzednika Innocentego VI. [[Kamerling]]iem Świętego Kościoła Rzymskiego był wówczas arcybiskup [[Auch]] [[Arnaud Aubert]], bratanek Innocentego VI.

Najsilniejszą frakcją w Świętym Kolegium była tzw. frakcja limuzyńska (od [[Limoges]]), grupująca krewnych dwóch ostatnich papieży (Klemensa VI i Innocentego VI), tj. kardynałowie Andouin Aubert, Raymond de Canillac, Hugues Roger, Guillaume d'Aigrefeuilled’Aigrefeuille, Élie de Saint-Irier, Pierre de Monteruc, Gilles Aycelin de Montaigu, Guillaume de la Jugié, Nicolas de Besse, Pierre Roger de Beaufort, Etienne Aubert. Należący do niej kardynałowie dążyli do utrzymania swojej dotychczasowej, uprzywilejowanej pozycji i chcieli wybrać kogoś ze swojego grona. Ich głównymi przeciwnikami byli Guy de Boulogne i Élie Talleyrand de Périgord. Skryta rywalizacja między tymi dostojnikami, którzy obaj marzyli o zdobyciu [[tiara|tiary]], powodowała jednak, że nie wytworzyły się wokół nich żadne jednolite stronnictwa{{r|GM|SV}}.

W okresie sede vacante pojawił się problem uprawnień elektorskich kardynała Androuin de la Roche. Mimo, że jego nominację ogłoszono już 17 września 1361, wciąż nie wszystkie obrzędy z nią związane zostały dopełnione (m. in. nie nadano mu kościoła tytularnego). Ostatecznie jednak zdecydowano, że powinien zostać dopuszczony do udziału w konklawe{{r|SV}}.

W zaistniałych okolicznościach kardynałowie stali się bardziej ostrożni. W kolejnych głosowaniach największe poparcie uzyskiwali prawdopodobnie Canillac ze strony partii limuzyńskiej oraz Talleyrand i Boulogne z frakcji przeciwnej, ale żaden nie zdołał uzyskać wymaganych 2/3{{r|SV}}<ref>Identyfikacja głównego kandydata frakcji limuzyńskiego nastręcza pewnych trudności, gdyż współczesny autor Matteo Villani określa go jedynie jako "kardynała„kardynała z Tuluzy"Tuluzy” oraz "nepota„nepota kardynała Aubruno"Aubruno”. To pierwsze oznaczenie wskazuje na Canillaca, natomiast drugie jest niejednoznaczne i może wskazywać na młodego kardynała Etienne Auberta, bratanka kardynała Andouin Auberta, który jednak nazywany był "kardynałem„kardynałem z Carcassonne"Carcassonne”, a nie z Tuluzy. Z uwagi na niepewną interpunkcję, nie jest zresztą wykluczone, że Villani pisał o obu tych kardynałach.</ref>.

Zaistniały impas spowodował, że elektorzy zaczęli rozglądać się za kandydatem spoza [[Kolegium KardynalskieKardynałów|Świętego Kolegium]]. Ostatecznie wybór padł na [[benedyktyni|benedyktyńskiego]] [[opat]]a klasztoru Saint-Victor w [[Marsylia|Marsylii]] [[Urban V|Guillaume de Grimoard]], którego zaproponował Guillaume d'Aigrefeuilled’Aigrefeuille. Był on znany kardynałom, gdyż mimo braku purpury należał do bliskich współpracowników Innocentego VI, który często wysyłał go z misjami dyplomatycznymi. 28 września 1362 został on jednogłośnie wybrany na papieża{{r|HC|SV|GM|SV}}.

Wiadomość o wyborze zastała elekta we Włoszech, gdzie był legatem Innocentego VI wobec królowej Neapolu [[Joanna I Neapolitańska(królowa Neapolu)|Joanny I]]. Dowiedziawszy się o swojej elekcji, wyruszył w drogę powrotną do Awinionu, gdzie dotarł 31 października. Nowy papież przyjął imię [[Urban V]], tłumacząc, że „wszyscy papieże, którzy nosili to imię, byli świętymi”. 6 listopada został konsekrowany na biskupa w awiniońskiej katedrze przez kardynała biskupa Ostii [[Andouin Aubert]]a i uroczyście koronowany przez [[protodiakon]]a Guillaume de la Jugie.

* <ref name=HC>{{Cytuj książkę | autor = Konrad Eubel | tytuł = Hierarchia Catholica Medii Aevi. Volumen I | miejsce = Münster-Padwa | data = 1913-19601913–1960 | strony = 20}}</ref>

* <ref name=GM>{{Cytuj książkę | autor = Guillaume Mollat | tytuł = Les Papes d'Avignond’Avignon (1305-1378) | miejsce = Paryż | data = 1912 | strony = 102-104102–104}}</ref>