Windhuk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 31.1.32.119 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to EmptyBot. |
poprawiona gramatyka (w znaczku), dużo więcej historii |
||
Linia 30:
== Historia ==
[[Plik:Windhoek ende 19 jahrhundert.jpg|mały|left|300px|Windhuk w XIX wieku]]
[[Plik:Windhuk stamp.jpg|mały|left|170px|
W 1840 [[Jonker Afrikaner]] założył osadę Orlam w miejscu, w którym znajduje się obecnie Windhuk. On i jego zwolennicy przebywali w pobliżu jednego z głównych gorących źródeł, położonych w dzisiejszych przedmieściach ''Klein Windhoek''. Zbudował murowany kościół na 500 osób używany również jako szkoła. Zostały założone ogrody i pola uprawne. Dwóch misjonarzy: Carl Hugo Hahn i Franz Heinrich Kleinschmidt z ''Rheinische Missionsgesellschaft'' rozpoczęło tam pracę pod koniec roku 1842. Dwa lata później dwóch metodystów - Richard Haddy i Joseph Tindall - zostało zaproszonych przez Jonkera, aby zmienić Hahna i Kleinschmidta, którzy nie zgadzali się z polityką Jonkera<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.klausdierks.com/Biographies/Biographies_A.htm | tytuł = BIOGRAPHIES OF NAMIBIAN PERSONALITIES | strony = (biografia Afrikaner, Jonker) | język = en | data dostępu = 2016-12-15}}</ref>. Przez pewien czas Windhuk dobrze prosperowało, ale wojny między narodami [[Nama (grupa etniczna)|Nama]] i [[Hererowie|Herero]] w końcu zniszczyły osadę. Po długiej nieobecności, Hahn odwiedził ponownie Windhuk w 1873 roku i był przerażony widząc, że nic nie pozostało z dawnej prosperity miasta. W czerwcu 1885 roku, szwajcarski botanik znalazł tylko szakale i głodne perliczki wśród zaniedbanych drzew owocowych.
W 1878 roku Wielka Brytania zaanektowała [[Walvis Bay]] i włączyła ją do [[Kolonia Przylądkowa|Kolonii Przylądkowej]] w 1884, ale nie rozszerzyła swoich wpływów na wnętrze lądu. Żądania kupców z [[Zatoka Lüderitza|Zatoki Lüderitza]] doprowadziły w 1884 roku do deklaracji niemieckiego protektoratu nad tym, co nazwano Niemiecką Afryką Południowo-Zachodnią w 1884. Granice niemieckiej kolonii zostały ustalone w 1890 roku, a Niemcy przesłały korpus ochronny, pod dowództwem majora [[Curt von François]], aby utrzymać porządek. Garnizon von François stacjonował w Windhuk, strategicznie położonym jako bufor między narodami Nama i Herero. Dwanaście gorących źródeł dostarczało pod dostatkiem wody do uprawy roślin.
Kolonialny Windhuk powstał w dniu 18 października 1890 roku, kiedy von François położył kamień węgielny pod fort<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.klausdierks.com/Biographies/Biographies_V.htm | tytuł = BIOGRAPHIES OF NAMIBIAN PERSONALITIES | strony = (biografia Von François, Curt Carl Bruno) | język = en | data dostępu = 2016-12-15}}</ref>, który jest obecnie znany jako ''Alte Feste'' (Stary gród). Po 1907 roku rozwój miasta przyspieszył poprzez migrację rdzennych mieszkańców ze wsi do rosnącego miasta w poszukiwaniu pracy. Coraz więcej europejskich osadników przybywało z Niemiec i Republiki Południowej Afryki. Zostały założone firmy zostały na ''Kaiser Street'' (obecnie Alei Niepodległości) wzdłuż grzbietu górskiego dominującego nad miastem. W tym czasie w Windhuk zostały wybudowane trzy zamki: ''Heinitzburg'', ''Sanderburg'' i ''Schwerinsburg''.
Niemiecka epoka kolonialna dobiegła końca podczas I wojny światowej, gdy wojska południowoafrykańskie zajęły Windhuk w maja 1915 w imieniu Imperium Brytyjskiego. W ciągu następnych pięciu lat, południowoafrykański rząd wojskowy administrował Afryką Południowo-Zachodnią. Obszar ten został przydzielony do Wielkiej Brytanii jako [[terytorium mandatowe]] przez nowo-utworzoną [[Liga Narodów|Ligę Narodów]], a Afryka Południowa administrowała nim. Rozwój miasta zatrzymał się. Po II wojnie światowej, rozwój Windhuk stopniowo nabierał rozpędu z uwagi na dostęp do coraz większego kapitału stymulującego gospodarkę.
Po 1955 roku zostały podjęte duże projekty publiczne, takie jak budowa nowych szkół i szpitali, wytyczenie dróg miejskich (projekt rozpoczęty w 1928 roku od ''Kaiser Street'') oraz budowę tamy i wodociągów. Miasto w 1958 roku uruchomiło pierwszy na świecie zakład odzyskiwania i uzdatniania wody do postaci pitnej ze ścieków<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.windhoekcc.org.na/info_facts.php | tytuł = City of Windhoek - Info Portal - Interesting Facts | data dostępu = 2016-12-15}}</ref>.
Windhuk pro forma otrzymało prawa miejskie 18 października 1965 z okazji 75-lecia powtórnego założenia miasta przez von François.
Od czasu uzyskania niepodległości w 1990 roku, Windhoek pozostał stolicą kraju, a także stolicy prowincji centralnej Khomas.
== Przemysł ==
Linia 58 ⟶ 71:
* [http://archive.is/20130428141351/http://world-gazetteer.com/wg.php?x=&men=gpro&lng=en&des=wg&geo=-154&srt=pann&col=abcdefghinoq&msz=1500&pt=c&va=&geo=242803709 http://world-gazetteer.com/wg.php?x=&men=gpro&lng=en&des=wg&geo=-154&srt=pann&col=abcdefghinoq&msz=1500&pt=c&va=&geo=242803709]
{{Przypisy}}
{{Stolice Afryki}}
| |||