Schleswig-Holstein (1906): Różnice pomiędzy wersjami

Po I wojnie światowej zezwolono Niemcom zachować 6 przestarzałych pancerników, między którymi był „Schleswig-Holstein". Początkowo jednak używany był w dalszym ciągu jako hulk, po czym został odstawiony w Wilhelmshaven<ref name=breyer27/>. Dopiero w latach 1925-1926 przeprowadzono remont okrętu, połączony z modernizacją. Między innymi, powiększono nadbudówki i przedni maszt palowy zastąpiono grubszym masztem rurowym ze stanowiskiem dalmierza na szczycie<ref name="breyer25">Siegfried Breyer: ''Linienschiffe Schleswig-Holstein und Schlesien. Die "Bügelesisen" der Ostsee'', Marine-Arsenal Band 21, Podzun-Pallas, 1992, {{ISBN|3-7909-0463-5}}, s.25 {{lang|de}}</ref>. Zimą 1927/28 ponadto połączono pierwszy komin z drugim, w celu zmniejszenia zadymiania nadbudówki i okręt stał się z trzykominowego dwukominowym<ref name=breyer25/>. W związku z tym zwracam uwagę na gruby błąd w podpisie pod zdjęciem u samej góry po prawej - to zdjęcie jest znacznie późniejsze, niż z 1926 roku.

Pierwsza wyprawa badawcza o nazwie „Sophie X" (nawiązująca do kodu radiowego okrętu) na wrak pancernika "Schleswig-Holstein" odbyła się na początku września 2008 roku. Dokonali jej członkowie Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej WST Westerplatte ([http://www.westerplatte.org]) przy pomocy Centrum Nurkowego „Neptun" z Bydgoszczy oraz Bałtyckiego CN „Explorer" z Gdyni. Symbolicznie była to setna rocznica wprowadzenia okrętu do służby. Lokalizacja znana była od kilkudziesięciu lat, gdyż miejsce zalegania wraku to kamienista mielizna Neugrund, w okolicach estońskiej wyspy [[Osmussaar]], gdzie odbywały się ćwiczenia artyleryjskie i lotnicze na okręcie-celu – pancerniku „Schleswig-Holstein". Ciekawostką jest, iż holowany pancernik legł na dnie niedaleko krążownika „[[SMS Magdeburg|Magdeburg]]".