Oligodendrocyt: Różnice pomiędzy wersjami

Nazwa oligodendrocytów została pierwszy raz wprowadzona przez [[Pío del Río-Hortega|Pío del Río-Hortegę]] (1882–1954). Oligodendrocyty znane są głównie ze względu na zdolność formowania osłonek mielinowych w [[Ośrodkowy układ nerwowy|ośrodkowym układzie nerwowym]]. W procesie mielinizacji liczne wypustki oligodendrocytów w wyniku kontaktu z [[neuryt|aksonem]] zaczynają obwijać go swoją [[błona komórkowa|błoną komórkową]] w postaci spiralnych zwojów, tworząc w ten sposób osłonkę mielinową. Jeden oligodendrocyt osłania fragmenty aksonów kilku komórek , w przeciwieństwie do lemocytu (odpowiednika oligodentrocytu w obwodowym układzie nerwowym) - na ogół jeden lemocyt wytwarza osłonkę mielinową dookoła jednego włókna nerwowego <ref>{{Cytuj|autor=Malejczyk, Jacek Tadeusz., Wydawnictwo Lekarskie PZWL.|tytuł=Histologia|data=2012-01-01|isbn=9788320043495|wydawca=Wydawnictwo Lekarskie PZWL|oclc=812711786|url=https://www.worldcat.org/oclc/812711786}}</ref>. Liczba osłonek tworzonych przez jedną komórkę oligodendrocytu waha się, w zależności od rejonu centralnego układu nerwowego, od 40 w nerwie wzrokowym szczura do pojedynczej osłonki na mocno zmielinizowanych szlakach rdzeniowych w [[rdzeń kręgowy|rdzeniu kręgowym]] kota<ref>Hildebrand 1993</ref>.