Front Północno-Zachodni (radziecki): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne techniczne
uzupełnienie
Linia 2:
 
== I formowanie ==
Po raz pierwszy sformowany w trakcie [[Wojna zimowa|wojny ZSRR z Finlandią zimą 1939/1940]]. Powstał 7 stycznia 1940 na bazie dowództwa [[Leningradzki Okręg Wojskowy (ZSRR)|Leningradzkiego Okręgu Wojskowego]] w celu koordynacji działań [[7 Armia (ZSRR)|7]] i [[13 Armia (ZSRR)|13]] Armii. Po zakończeniu wojny zimowej Front Północno-Zachodni ponowniezostał przekształconoz powrotem przekształcony w Leningradzki Okręg Wojskowy.
 
== II formowanie ==
Front został ponownie sformowany około 20 czerwca 1941 w wyniku przekształcenia dowództwa [[Nadbałtycki Specjalny Okręg Wojskowy|Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego]].
Front został ponownie sformowany około 20 czerwca 1941 w wyniku przekształcenia dowództwa [[Nadbałtycki Specjalny Okręg Wojskowy|Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego]]. W jego skład wchodziły trzy armie ([[8 Armia (ZSRR)|8]], [[11 Armia (ZSRR)|11]] i [[27 Armia (ZSRR)|27]]). Liczyły one 25 dywizji (w tym cztery [[Dywizja pancerna (ZSRR)|pancerne]] i dwie [[Dywizja zmotoryzowana (ZSRR)|zmotoryzowane]]) oraz 1 brygadę strzelecką i trzy brygady powietrzno–desantowe. Łącznie liczyły 440 tysięcy żołnierzy, 7 467 dział i moździerzy, 1 514 czołgów oraz 1 814 samolotów.{{odn|Bieszanin|2009|s=8}} W [[Atak Niemiec na ZSRR|operacji Barbarossa]] jego oddziały walczyły z wojskami niemieckiej [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii „Północ”]] ([[Bitwa pod Rosieniami]]). W ciągu kilku pierwszych tygodni wojny niemiecko - radzieckiej wojska Frontu zostały wyparte z [[Litewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Litwy]], [[ Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Łotwy]], [[Estońska Socjalistyczna Republika Radziecka|Estonii]] oraz terenów [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|rosyjskich]] na zachód od [[Lenigrad]]u. Porażka wojsk Frontu doprowadziła do [[Blokada Leningradu|blokady Leningradu]]. Pobite wojska Frontu zostały odrzucone aż na [[Wałdaj (wyżyna)|wyżynę Wałdaj]], gdzie w skład Frontu została włączona ([[34 Armia (ZSRR)|34 Armia]]). W kolejnych miesiącach 1941, pomimo kilku przeciwuderzeń, front nie poprawił swojego położenia. Dopiero zimą 1941/1942 w wyniku [[Operacja toropiecko-chołmska|Operacji toropiecko-chołmskiej]] (por: [[Kontrofensywy sowieckie 1941/1942]]) wojska Frontu okrążyły pod [[Bitwa pod Diemiańskiem|Diemiańskiem]] wojska [[16 Armia (III Rzesza)|16 Armii niemieckiej]]. Wiosną 1942 wojska niemieckie przebiły korytarz do okrążonych wojsk w wyniku czego powstał "występ diemiański". W tym czasie Front składał się z: [[1 Armia Uderzeniowa|1 Armii Uderzeniowej]], [[11 Armia (ZSRR)|11 Armii]] i [[34 Armia (ZSRR)|34 Armii]].
 
===Skład===
22 czerwca 1941 w skład frontu wchodziły:
* [[8 Armia (ZSRR)|8 Armia]]
* [[11 Armia (ZSRR)|11 Armia]]
* [[27 Armia (ZSRR)|27 Armia]]
* [[5 Korpus powietrzno-desantowy (ZSRR)|5 Korpus powietrzno-desantowy]] (trzy brygady powietrzno–desantowe, dywizjon artylerii i oddziały specjalne (w tym 50 [[Czołg lekki|czołgów lekkich]]))
* siły powietrzne (57 Dywizja Myśliwska, 4 Mieszaaba Dwywizja Lotnicza, 6 Mieszana Dwywizja Lotnicza, 7 Mieszana Dywizja Lotnicza, 84 Mieszana Dywizja Lotnicza, 21 pułk myśliwski PWO, 312 Lotniczy Pułk Rozpoznawczy).
Liczył on łącznie 25 dywizji (w tym cztery [[Dywizja pancerna (ZSRR)|pancerne]] i dwie [[Dywizja zmotoryzowana (ZSRR)|zmotoryzowane]]), 1 brygadę strzelecką oraz 3 brygady powietrzno–desantowe. Łącznie liczył 440 tysięcy żołnierzy, 7 467 dział i moździerzy, 1 514 czołgów oraz 1 814 samolotów.{{odn|Bieszanin|2009|s=8}}
 
===Działania===
Front został ponownie sformowany około 20 czerwca 1941 w wyniku przekształcenia dowództwa [[Nadbałtycki Specjalny Okręg Wojskowy|Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego]]. W jego skład wchodziły trzy armie ([[8 Armia (ZSRR)|8]], [[11 Armia (ZSRR)|11]] i [[27 Armia (ZSRR)|27]]). Liczyły one 25 dywizji (w tym cztery [[Dywizja pancerna (ZSRR)|pancerne]] i dwie [[Dywizja zmotoryzowana (ZSRR)|zmotoryzowane]]) oraz 1 brygadę strzelecką i trzy brygady powietrzno–desantowe. Łącznie liczyły 440 tysięcy żołnierzy, 7 467 dział i moździerzy, 1 514 czołgów oraz 1 814 samolotów.{{odn|Bieszanin|2009|s=8}} W [[Atak Niemiec na ZSRR|operacji Barbarossa]] jego oddziały walczyły z wojskami niemieckiej [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii „Północ”]] ([[Bitwa pod Rosieniami]]). W ciągu kilku pierwszych tygodni wojny niemiecko - radzieckiej wojska Frontu zostały wyparte z [[Litewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Litwy]], [[ Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Łotwy]], [[Estońska Socjalistyczna Republika Radziecka|Estonii]] oraz terenów [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|rosyjskich]] na zachód od [[Lenigrad]]u. Porażka wojsk Frontu doprowadziła do [[Blokada Leningradu|blokady Leningradu]]. Pobite wojska Frontu zostały odrzucone aż na [[Wałdaj (wyżyna)|wyżynę Wałdaj]], gdzie w skład Frontu została włączona ([[34 Armia (ZSRR)|34 Armia]]). W kolejnych miesiącach 1941, pomimo kilku przeciwuderzeń, front nie poprawił swojego położenia. Dopiero zimą 1941/1942 w wyniku [[Operacja toropiecko-chołmska|Operacji toropiecko-chołmskiej]] (por: [[Kontrofensywy sowieckie 1941/1942]]) wojska Frontu okrążyły pod [[Bitwa pod Diemiańskiem|Diemiańskiem]] wojska [[16 Armia (III Rzesza)|16 Armii niemieckiej]]. Wiosną 1942 wojska niemieckie przebiły korytarz do okrążonych wojsk w wyniku czego powstał "występ diemiański". W tym czasie Front składał się z: [[1 Armia Uderzeniowa|1 Armii Uderzeniowej]], [[11 Armia (ZSRR)|11 Armii]] i [[34 Armia (ZSRR)|34 Armii]].
 
W latach 1942-1943 jego głównym zadaniem była blokada tzw. „występu diemiańskiego”, aż do niemieckiej ewakuacji wiosną 1943 roku. Następnie do końca 1943 roku blokował Niemców w rejonie jeziora [[Ilmen|Ilmień]], gdzie 20 listopada 1943 został rozformowany. Jego wojska (1 Armia Uderzeniowa, [[22 Armia (ZSRR)|22 Armia]] oraz 34 Armia) podporządkowano sąsiednim frontom.
 
=== Dowódcy Frontu ===
* gen.[[generał płkpułkownik]] [[Fiodor Kuzniecow (1898–1961)|Fiodor Isidorowicz Kuzniecow]] – dook. 320.06.1941 lipca- 3.07.1941,
* gen.[[generał mjrmajor]] [[Piotr Sobiennikow]] – do4.07.1941 23 sierpnia 23.07.1941,
* gen.[[generał por., od 28 sierpnia gen. płkporucznik]] [[Pawieł Kuroczkin]] – do23.08.1941 — 5 października .10.1942,
* marszałek[[Marszałek Związku Radzieckiego|marszałek]] [[Siemion Timoszenko]] od- 5 października .10.1942 do- 14 marca .03.1943,
* gen.generał płkpułkownik [[Iwan Koniew]] – do14.03.1943 22 czerwca- 22.06.1943 roku,
* ponowniegenerał porucznik/generał pułkownik Paweł Kuroczkin – od 23.06.1943 czerwca do- 20 listopada .11.1943.
 
{{Przypisy}}
Linia 23 ⟶ 35:
* ''Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia'' t. 28 Moskwa 1978.
* {{cytuj książkę |nazwisko= Sobczak [red.]|imię= Kazimierz|tytuł= Encyklopedia II wojny światowej| wydawca = Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej|miejsce= Warszawa |rok= 1975|strony=146}}
* {{cytuj książkę | odn = tak | nazwisko = BieszaninBieszanow| imię = Władimir| autor link = Władimir Bieszanow| tytuł = Obrona Leningradu | wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2009| isbn = 978-83-11-11441-8}}
* {{cytuj książkę | odn = tak | nazwisko = Bieszanow| imię = Władimir| autor link = Władimir Bieszanow| tytuł = Pogrom pancerny 1941| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2009| isbn = 978-83-1111-530-9}}
 
{{Siły zbrojne ZSRR}}