Baron: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
|||
Linia 36:
Używany w Polsce Piastów, ale nie jako tytuł feudalny, lecz kurtuazyjne zbiorowe określenie rady królewskiej bądź kolektywnie o szlachcie trzymającej ziemię na prawie rycerskim bezpośrednio od monarchy (wojewodów, starostów, kasztelanów, podkomorzych i wyższych urzędników sądowych, którzy króla reprezentowali w sprawach sądowych).
[[Świętosław z Wojcieszyna]], tłumacząc 1449 r. Statut Wiślicki, stale nazywa barona rycerzem, a [[Maciej z Rożana]], tłumacząc Statuty Mazowieckie 1450 r., nazywa baronów czestnikami. Pisarze polscy, piszący po łacinie w wieku XV, używają słów ''barones'' lub ''dignitarii'', a z początkiem wieku XVI pojawia się i upowszechnia z czasem wyraz dostojniki<ref>[http://pl.wikisource.org/wiki/Encyklopedia_staropolska/Baron | Zygmunt Gloger – Encyklopedia staropolska (tom I). Baron].</ref>.
W okresie rozbiorów nadawany powszechnie we wszystkich zaborach. Do otrzymania tytułu barona miała prawo szlachta mogąca udowodnić pochodzenie od osób piastujących urzędy ziemskie czy powiatowe.
| |||