Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 10:
== Historia – wytwórnia Eduarda Seilera ==
Seiler Eduard – wytwórnia [[pianino|pianin]] oraz [[fortepian]]ów założona w [[1846]] w [[Legnica|Legnicy]] przez Eduarda Seilera, początkowo jako warsztat naprawczy, od [[1849]] produkująca fortepiany w budynku przy Breslauer Strasse (ul. Wrocławska), [[1857]] przeniesiona do Goldberger Strasse 33 (ul. Złotoryjska), zatrudniała wówczas 14 osób. Od [[1867]] wynajmowała dodatkowe pomieszczenia przy Mauerstrasse (ul. Murarska), rozpoczynając tam produkcje pianin. W [[1868]] roku do firmy przystąpił najstarszy syn założyciela Paul. Pod jego kierownictwem zakład został zmodernizowany, co doprowadziło do zwiększenia produkcji. W [[1871]] r. przy zatrudnieniu 112 pracowników wyprodukowano 110 fortepianów i 550 pianin o wartości 96 000 [[talar]]ów. [[8 stycznia]] [[1874]] do firmy przystąpił trzeci syn Johannes. Od [[21 marca]] [[1874]] roku zakład znajdował się w nowym, własnym budynku fabrycznym przy Wilhelmstrasse (dziś ul. Senatorska). Po śmierci założyciela firmy w [[1875]] prowadzeniem jej zajęła się wdowa Hedwig Seiler z domu Seicher, a dziesięcioro dzieci było spadkobiercami firmy. Najstarszy syn Paul objął kierownictwo od strony handlowej, drugi syn Max kierownictwo techniczne. Po ich śmierci w [[1879]] kierownictwo techniczne przejął trzeci syn Johannes. W [[1879]] i [[1880]] do firmy przystąpili zięciowie założyciela Oswald Kasig i August Lauterbach. Piąty syn zajął się głównie sprawami reklamy w [[Anglia|Anglii]]. Wybudowano w tym czasie własny tartak ze składem drewna. W [[1881]] firma zatrudniała 120 osób. Od [[1883]] produkowała także mechanizmy, co wiązało się z częściowym przejęciem legnickiej wytwórni mechanizmów i klawiatur [[Jentzch & Co]]. Zakład ten przeszedł całkowicie w posiadanie Seilerów. [[2 sierpnia]] [[1883]] firma uzyskała patent na usprawnienie wyzwolenia w mechanizmie pianinowym. [[28 marca]] [[1895]] z firmy wycofała się Hedwig Selier, a jej ośmioro dzieci (Johannes, Eduard, Josef, Franz, Marie Lauterbach, Anna Kasig, Elisabeth Preiss, Helene Rosenberger) przekształciło
Kierowanie firmą spoczywało w rękach Johannesa Seilera, Augusta Lauterbacha i Oswalda Kasiga, kapitał zakładowy wynosił 452 000 marek. [[1 października]] [[1893]] otwarte zostały magazyny handlowe w [[Berlin]]ie na Potsdamer Strasse 7a i Courbièrstrasse 5, później Schillstrasse 9, [[1907]] we [[Wrocław]]iu przy Gartenstrasse, [[1911]] w [[Drezno|Dreźnie]], [[1915]] w [[Hamburg]]u, [[1911]]-[[1914]] istniał skład w [[Londyn]]ie, Oxford-Street.
| |||