Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Medaliści chronologicznie: podlinkowanie konkurencji |
drobne redakcyjne, int. |
||
Linia 10:
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim jest Norweg [[Kjetil André Aamodt]]. W latach 1992–2006 zdobył on osiem medali – cztery złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Pozostaje jedynym alpejczykiem, który ma na koncie cztery tytuły mistrza olimpijskiego. Po trzy złote medale zdobyli [[Alberto Tomba]], [[Toni Sailer]] i [[Jean-Claude Killy]]. Tomba wywalczył ponadto dwa srebrne medale.
Trzykrotnie w konkurencjach mężczyzn zdarzyło się, że wszystkie trzy miejsca na podium olimpijskim zajęli reprezentanci jednego kraju. Po raz pierwszy wydarzyło się to w slalomie gigancie podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1956|igrzysk w Cortina d’Ampezzo]] – wtedy wszystkie medale zdobyli Austriacy. Reprezentanci tego kraju zdobyli także wszystkie medale w slalomie podczas igrzysk w Turynie. Z kolei wszystkie miejsca podium w kombinacji na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994|igrzyskach w Lillehammer]]
Dwukrotnie przyznano dwa medale tego samego kruszcu w jednej konkurencji podczas tych samych igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy w 1948 roku w zjeździe – wówczas ''ex aequo'' trzecie miejsce zajęli [[Karl Molitor]] i [[Rolf Olinger|Ralph Olinger]]. Był to jedyny przypadek w narciarstwie alpejskim mężczyzn, że przyznano łącznie cztery medale olimpijskie. Podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998|igrzysk w Nagano]] dwa srebrne medale przyznano w supergigancie. Wtedy ''ex aequo'' drugie miejsce zajęli [[Didier Cuche]] i [[Hans Knauß]].
W haśle przedstawiono zestawienia medalistów igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn, czyli zawodników, którzy przynajmniej raz w karierze stanęli na podium olimpijskim. W tabelach nie zostały natomiast uwzględnione [[Medalistki igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim|medalistki zawodów kobiet]].
Linia 97:
Pierwsze zawody olimpijskie w [[Bieg zjazdowy|zjeździe]] odbyły się podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|igrzysk w 1948]] w Sankt Moritz<ref name=sr1948>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/winter/1948/ASK/|tytuł=Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>. Konkurencja ta była częścią wszystkich zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1948–2014<ref name=zjazdM>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-downhill.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Downhill Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Pięciu zawodników zdobyło w zjeździe po dwa medale olimpijskie. Dokonali tego: [[Bernhard Russi]] (złoto i srebro), [[Lasse Kjus]] i [[Peter Müller (narciarz alpejski)|Peter Müller]] (obaj dwa razy srebro) oraz [[Franck Piccard]] i [[Guy Périllat]] (obaj srebro i brąz). W 1948 roku przyznano dwa brązowe medale – trzecie miejsce ''ex aequo'' zajęli [[Karl Molitor]] i [[Rolf Olinger|Ralph Olinger]]. Był to jedyny przypadek w tej konkurencji, że przyznano cztery medale olimpijskie{{r|zjazdM}}.
W poniższej tabeli ujęto wszystkich medalistów olimpijskich w zjeździe mężczyzn w latach 1948–2014.
{| class="wikitable sortable" width=90%
Linia 468:
[[Supergigant]] po raz pierwszy w ramach igrzysk olimpijskich został rozegrany w 1988 roku, podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988|igrzysk w Calgary]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.olympic.org/calgary-1988|tytuł=Calgary 1988 Winter Olympics - results & video highlights|opublikowany=olympic.org|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>. Konkurencja ta organizowana była również podczas wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich<ref name=superM>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-super-g.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Super G Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim w supergigancie jest [[Kjetil André Aamodt]], w dorobku którego w latach 1992–2006 znalazły się cztery medale olimpijskie – trzy złote i jeden brązowy. Jeszcze trzech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji – [[Hermann Maier]] (złoty i srebrny) oraz [[Andrew Weibrecht]] i [[Bode Miller]] (obaj srebrny i brązowy). Dwukrotnie zdarzyło się, że przyznano po dwa medale tego samego kruszcu w trakcie jednych igrzysk. W [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998|1998]] roku w Nagano rozdano dwa srebrne medale (drugą pozycję zajęli ''ex aequo'' [[Hans Knauß]] i [[Didier Cuche]]), a w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014|2014]] roku w Soczi dwa brązowe medale (na trzecim stopniu podium stanęli Bode Miller i [[Jan Hudec]]){{r|superM}}.
W poniższej tabeli zaprezentowano wszystkich medalistów olimpijskich w supergigancie mężczyzn w latach 1988–2014.
Linia 536:
== Klasyfikacje medalowe ==
=== Klasyfikacja zawodników ===
W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w narciarstwie alpejskim. W przypadku
{|class="wikitable sortable" style="text-align:center;"
| |||