Anders Bardal: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
Linia 60:
Przełomowy był dla niego sezon [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2006/2007|2006/2007]], w którym 17 marca 2007 roku na skoczni [[Holmenkollbakken]] w [[Oslo]] pierwszy raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, a w pierwszej dziesiątce był w sumie sześć razy. Sezon ten ukończył na 16. miejscu. W kolejnym sezonie było jeszcze lepiej – 27 stycznia 2008 w [[Zakopane]]m odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ oraz jeszcze czterokrotnie stawał na podium, w efekcie czego zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ. 15 marca 2008 w [[Planica|Planicy]] ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku wynoszący 225,5 m, a w konkursie skoczył 232,5 m, jednak podparł skok. W [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2008/2009|kolejnym sezonie]] ani razu nie stanął na podium (dwukrotnie zajmował 4. miejsce), ale ukończył go po raz drugi w karierze w czołowej dziesiątce – na miejscu dziesiątym. W sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2009/2010|2009/2010]] przeżywał kryzys formy, przez co przez pół sezonu nie występował w zawodach Pucharu Świata. Zwyżkę formę zanotował dopiero w lutym, dzięki czemu znalazł się w kadrze Norwegii na igrzyska olimpijskie w [[Vancouver]]. W konkursach indywidualnych był 18. na skoczni normalnej i 22. na dużej, natomiast w konkursie drużynowym wywalczył brązowy medal. Zima skończyła się dla niego najwyższym w sezonie, jedenastym miejscem na zakończenie cyklu Pucharu Świata 2009/10 (w klasyfikacji końcowej zajął 36. miejsce) oraz srebrnym medalem konkursu drużynowego [[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2010|mistrzostw świata w lotach narciarskich]] w [[Planica|Planicy]]. W sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2010/2011|2010/2011]] prezentował nierówną formę. Rozpoczął od pozycji na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, jednak później zanotował regres, nie kwalifikując się kilkukrotnie do drugich serii konkursów. Po przerwie w startach, powrócił do rywalizacji na mistrzostwach świata w Oslo i zajął dwa miejsca w czołowej "10" - 9. na skoczni K-95 i 7. na K-120. W trzech ostatnich konkursach sezonu, najpierw Lathi, a następnie dwukrotnie w Planicy, Bardal był kolejno - 4., 5. i 5., co zwiastowało zwyżkę formy i były zapowiedzią sukcesów, jakie miały go czekać kolejnej zimy. W sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2011/2012|2011/2012]] wielokrotnie plasował się w czołówce konkursów Pucharu Świata, a w trzech z nich – w [[Engelberg]]u, [[Tauplitz]] i [[Willingen (Upland)|Willingen]] – zwyciężył, co pozwoliło mu zdobyć w tym sezonie [[Kryształowa Kula (sport)|Kryształową Kulę]] z dorobkiem 1325 punktów. Tym samym stał się trzecim Norwegiem, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, po [[Espen Bredesen|Espenie Bredesenie]] i [[Vegard Opaas|Vegardzie Opaasie]].
 
W kolejnych dwóch sezonach potwierdzał przynależność do światowej czołówki. Do swojego dorobku dołożył 3 zwycięstwa (jedno w sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2012/2013|2012/13]] i dwa w sezonie [[Puchar Świata w skokach narciarskich 2013/2014|2013/14]]). W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata był, kolejno, 2. (2013) i 4. (2014). Wystąpił na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013|Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013]]. Zdobył złoty medal indywidualnego konkursu skoków [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013|skoków narciarskich]] na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 11. W zawodach drużynowych (mieszanych i męskich) zajął dwukrotnie 4. miejsce{{r|fis}}. Z kolei z [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014|Igrzysk Olimpijskich w Soczi]] w 2014 roku wrócił z brązowym medalem wywalczonym w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Również w 2014 roku został w [[Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2014|Harrachovie]] wicemistrzem świata w lotach narciarskich, ustępując jedynie Niemcowi [[Severin Freund|Severinovi Freundowi]].
 
[[Puchar Świata w skokach narciarskich 2014/2015|Sezon 2014/15]] upłynął pod znakiem kontuzji i wahań formy, zwieńczony został jednak dwoma medalami [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015|mistrzostw świata w Falun]] - złotym w konkursie drużynowym na dużej skoczni, oraz srebrnym w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie Bardal był szósty zarówno na skoczni normalnej jak i dużej.
 
19 marca 2015 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/19497/Anders-Bardal-konczy-kariere/|tytuł=Anders Bardal kończy karierę!|nazwisko=Formela|imię=Dominik|data=2015-03-19|opublikowany=Skijumping.pl|język=pl|data dostępu=2015-03-19}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.skokinarciarskie.pl/aktualnosci/13818,Bardal_konczy_kariere_To_byla_dluga_i_pelna_wrazen_kariera_ze_wzlotami_i_upadkami|tytuł=Bardal kończy karierę: To była długa i pełna wrażeń kariera ze wzlotami i upadkami|nazwisko=Szydłowska|imię=Martyna|data=2015-03-19|opublikowany=Skokinarciarskie.pl|język=pl|data dostępu=2015-03-19}}</ref>.