Liezel Huber: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Kariera tenisowa ==

Liezel zadebiutowała w rozgrywkach juniorskich podczas [[Wimbledon 1992|Wimbledonu]] w 1992 roku, ale odpadła już w drugiej rundzie. W gronie zawodników do lat osiemnastu występowała do 1994. Już wtedy osiągała lepsze wyniki w grze podwójnej. W 1992 była w juniorskim ćwierćfinale deblowym [[French Open]] i półfinale [[Wimbledon]]u. Była liderką rankingu juniorek w [[Południowa Afryka|Republice Południowej Afryki]].

 

W styczniu 1995 roku Liezel po raz pierwszy wzięła udział w eliminacjach do turnieju WTA. Miało to miejsce w [[Nowa Zelandia|nowozelandzkim]] [[Auckland]], odpadła w drugiej rundzie. Dopiero pod koniec kwietnia w [[Budapeszt|Budapeszcie]] zadebiutowała w drabince głównej, przegrywając spotkanie otwarcia z [[Elena Wagner|Eleną Wagner]], najwyżej rozstawioną. W czerwcu 1996 zwyciężyła pierwsze profesjonalne spotkanie w stolicy Węgier z Tiną Pliwelicz 6:2, 6:4. Jej singlowe występy w WTA nadal miały charakter „gościnny”, bowiem więcej czasu poświęcała imprezom [[Międzynarodowa Federacja Tenisowa|Międzynarodowej Federacji Tenisowej]], gdzie odnosiła niemałe sukcesy. W czerwcu 1997 wzięła udział w kwalifikacjach do [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowego]] [[French Open|Roland Garros]], ale została pokonana już w pierwszej rundzie. Rok później przebrnęła [[Paryż|paryskie]] kwalifikacje, ulegając w meczu otwarcia [[Caroline Dhenin]]. Wynik powtórzyła na [[US Open]]. W sezonie 1999 wspięła się na najwyższe w karierze, 131. miejsce w rankingu indywidualnym. Wkrótce odnotowała gwałtowny spadek na liście światowej, gdyż po US Open nie grała już turniejów indywidualnych. W listopadzie 2001 osiągnęła najlepszy indywidualny wynik, jakim był ćwierćfinał w [[Pattaya]], przegrany z [[Henrieta Nagyová|Henrietą Nagyovą]]. Potem już coraz rzadziej występowała indywidualnie, wreszcie w 2004 roku definitywnie zrezygnowała z singla.

 

Huber poświęciła się wyłącznie karierze deblowej. Swój debiut w grze podwójnej odnotowała w kwietniu 1994 roku w Amelia Island. Partnerowała jej Lenka Laskova i odpadły w pierwszej rundzie z Elly Hakimi i Danielle Scott. Kolejny występ zawodniczki z południowej Afryki w cyklu WTA był już o wiele lepszy, a mianowicie razem z [[Dominique Monami|Dominique Van Roost]] doszły do półfinału w [[Tokio]]. W 1995 z rodaczką [[Mariaan de Swardt]] po raz pierwszy wystąpiły w [[Wielki Szlem (tenis)|Wielkim Szlemie]], ale na starcie zostały pokonane przez [[Patty Fendick]] i [[Mary Joe Fernández|Mary Joe Fernandez]]. W sezonie tym Horn grywała z różnymi partnerkami, najczęściej jednak z Belgijką Van Roost. Lata 1996 i 1997 spędziła, grając w imprezach ITF. W styczniu 1998 ponownie pojawiła się w profesjonalnych rozgrywkach. Razem z [[Paola Suárez|Paolą Suárez]] doszła do ćwierćfinału w [[Gold Coast]]. Była też w półfinale w [[Oklahoma City]] i [[Budapeszt|Budapeszcie]] z Laurą Golarsą. W czerwcu 1998 zawitała w [[Warszawa|Warszawie]] i to tutaj, wespół z [[Karin Kschwendt]], osiągnęła pierwszy zawodowy finał. Na koniec roku doszła do półfinału w [[Pattaya]].

 

W 1999 przebiła się do czołowej setki deblowej klasyfikacji WTA. Razem z Sonyą Jeyaseelan były w ćwierćfinale w [[Berlin]]ie, gdzie uległy [[Jana Novotná|Janie Novotnej]] i [[Patricia Tarabini|Patricii Tarabini]]. Wkrótce z [[Katarina Srebotnik|Katariną Srebotnik]] awansowały do trzeciej rundy French Open, gdzie trafiły na [[Anna Kurnikowa|Annę Kurnikową]] i [[Martina Hingis|Martinę Hingis]]. Prawdziwą niespodziankę sprawiły, dochodząc do półfinału [[Wimbledon]]u, w którym lepsze okazały się [[Lindsay Davenport]] i [[Corina Morariu]]. Horn, razem z Kimberly Po, zaliczyła jeszcze ćwierćfinał US Open, w którym przegrały z [[Arantxa Sánchez Vicario|Arantxą Sánchez Vicario]] i [[Łarysa Sawczenko-Neiland|Łarysą Neiland]].

 

 

Razem z [[Nicole Arendt]] wygrała turniej w [[Auckland]] w styczniu 2002. Następnie znalazła się w trzeciej rundzie [[Australian Open]]. Na paryskich kortach niedaleko Lasku Bolońskiego doszła do półfinału, ustanawiając swój największy życiowy wynik. Zakwalifikowała się do Masters, ale odpadła już w pierwszym meczu. Towarzysząc [[Magdalena Maleewa|Magdalenie Maleewej]], wygrała zawody w [[Miami]] w roku 2003. Zwycięstwo odniosła także w [[Sarasota|Sarasocie]], ale tym razem u boku wybitnej Amerykanki, [[Martina Navrátilová|Martiny Navrátilovej]]. Triumfowała w [[Warszawa|Warszawie]] (z Maleewą), [[Madryt|Madrycie]] (z [[Jill Craybas]]) i [[Linz]]u (z [[Ai Sugiyama|Ai Sugiyamą]]). Huber nadal nie miała stałej partnerki deblowej.

 

Bardzo dobre występy w Australian Summer 2004 zwieńczyła kolejnym półfinałem wielkoszlemowym, tym razem w [[Melbourne]] (z Maleewą). Wygrała też zawody w [[Hajdarabad (Indie)|Hajdarabadzie]]. W czerwcu, na kortach londyńskiego [[Wimbledon]]u, odniosła nowy największy sukces w karierze w postaci wielkoszlemowego wicemistrzostwa. Partnerowała Sugiyamie, a w decydującym meczu uległy Carze Black i Rennae Stubbs. Na US Open razem z [[Tamarine Tanasugarn]] weszła do ćwierćfinału.

 

W sezonie 2005 zaczęła częściej występować z [[Zimbabwe]]jką [[Cara Black|Carą Black]], z którą to osiągnęły mistrzostwa w [[Rzym]]ie oraz na [[Wimbledon]]ie (w finale pokonały [[Amélie Mauresmo]] i [[Swietłana Kuzniecowa|Swietłanę Kuzniecową]]). Jako rozstawione z numerem drugim doszły do finału [[French Open]], ale uległy w nim Ruano Pascual i Suarez. Po Wimbledonie Huber nabawiła się kontuzji kolana, która zakończyła się operacją i zmusiła tenisistkę do półrocznej przerwy w występach.

 

Drogi jej i Black ponownie się rozeszły. W 2006 roku Huber wygrała w [[Bengaluru|Bangalore]] razem z Mirzą, w [[Strasburg]]u z Navratilovą, w [[Kolkata|Kolkacie]] ponownie z Mirzą; wielokrotnie docierała do finałów, nie wystąpiła w Masters. Po tym sezonie Black rozstała się z dotychczasową partnerką deblową, [[Rennae Stubbs]] i wznowiła współpracę z Liezel. W styczniu zdobyły mistrzostwo [[Australian Open]], wygrywając seryjnie kolejne turnieje ([[Paryż]], [[Antwerpia]], [[Dubaj]], [[Wimbledon]], [[San Diego]], [[Moskwa]] i [[Linz]]. W listopadzie triumfowały w turnieju Mistrzyń, w finale pokonując Srebotnik i Sugiyamę.

 

W sezonie 2008 nie zdołały obronić mistrzostwa z [[Melbourne]], pokonane w ćwierćfinale przez późniejsze zwyciężczynie, ukraińskie siostry [[Alona Bondarenko|Alonę]] i [[Kateryna Bondarenko|Katerynę Bondarenko]]. Niespodziewanie przegrały w pierwszej rundzie w [[Paryż]]u; wkrótce dotarły do finału w [[Doha|Dosze]]. W marcu przyznano Huber i Black nagrody WTA dla najlepszej pary deblowej sezonu. W kwietniu Liezel zadebiutowała w turnieju o [[Fed Cup|Puchar Federacji]] w barwach [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. Razem z [[Vania King|Vanią King]] pokonały [[Swietłana Kuzniecowa|Swietłanę Kuzniecową]] i [[Jelena Wiesnina|Jelenę Wiesninę]] 7:6(3), 6:4. Triumfowały w [[Rzym]]ie, eliminując w decydującej rozgrywce [[Nuria Llagostera Vives|Llagosterę Vives]] i [[María José Martínez Sánchez|Martínez Sánchez]]. We French Open doszły do półfinału, ale zwyciężyły w [[Birmingham]] oraz [[Eastbourne]]. W półfinale [[Wimbledon]]u niespodziewanie przegrały z powracającą parą deblistek [[Samantha Stosur|Stosur]] i [[Lisa Raymond|Raymond]].

 

W turnieju [[US Open 2008|US Open]] Huber w parze z Carą Black, pokonała w finale [[Australia|Australijkę]] [[Samantha Stosur|Samanthę Stosur]] i [[Stany Zjednoczone|Amerykankę]] [[Lisa Raymond|Lisę Raymond]] 6:3, 7:6(6), biorąc tym samym rewanż za porażkę w półfinale [[Wimbledon]]u. Ponadto Liezel w parze z [[Wielka Brytania|Brytyjczykiem]] [[Jamie Murray|Jamiem Murrayem]] dotarła do finału rozgrywek gry mieszanej, ulegając w nim swojej partnerce deblowej [[Cara Black|Carze Black]] i [[Indie|Hindusowi]] [[Leander Paes|Leandrowi Paesowi]] 6:7, 4:6. W halowej części sezonu Huber i Black wygrały turnieje w [[Zurych]]u (finał z [[Anna-Lena Grönefeld|Anną-Leną Grönefeld]] i [[Patty Schnyder]]) oraz [[WTA Finals|Sony Ericsson Championships]] w [[Doha|Dosze]] po finale z [[Květa Peschke|Květą Peschke]] i [[Rennae Stubbs]]. Zagrały również w finałach w [[Moskwa|Moskwie]] i [[Linz]]u.

 

Na początku roku 2009 Black i Huber osiągnęły ćwierćfinały w [[Brisbane]] (pokonane przez [[Daniela Hantuchová|Danielę Hantuchovą]] i [[Ai Sugiyama|Ai Sugiyamę]]), w [[Australian Open 2009|Australian Open]] (z tymi samymi przeciwniczkami) i półfinał w [[Sydney]] (z [[Nathalie Dechy]] i [[Casey Dellacqua|Casey Dellacquą]]). Liezel wystąpiła w ćwierćfinale [[Fed Cup 2009|Pucharu Federacji]] przeciwko [[Argentyna|Argentynkom]] i wygrała spotkanie deblowe, partnerując [[Julie Ditty]]. Wkrótce liderki rankingu triumfowały w [[Paryż]]u i [[Dubaj]]u (w tym drugim finale pokonując [[Agnieszka Radwańska|Agnieszkę Radwańską]] i [[Marija Kirilenko|Mariję Kirilenko]]), po czym odniosły zaskakującą porażkę w drugiej rundzie w [[BNP Paribas Open|Indian Wells]] z [[Alisa Klejbanowa|Alisą Klejbanową]] i [[Monica Niculescu|Monicą Niculescu]].

 

[[Plik:Liezel - Flickr - chascow.jpg|thumb|left|235px|Liezel Huber podczas turnieju w US Open 2011]]

W sezonie 2012 w parze z Lisą Raymond wygrała turniej na kortach twardych w hali we francuskim [[Open GDF Suez 2012|Paryżu]]. W finale para pokonała [[Anna-Lena Grönefeld|Annę-Lenę Grönefeld]] i [[Petra Martić|Petrę Martić]] wynikiem 7:6(3), 6:1<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wtatennis.com/news/20120212/kerber-conquers-paris-wins-first-wta-title_2256076_2608664|tytuł=Kerber Conquers Paris, Wins First WTA Title|data=2012-02-12|opublikowany=wtatennis.com|język=en|data dostępu=2012-02-17}}</ref>. Tydzień później para wygrała zawody rangi Premier 5 w [[Qatar Total Open 2012|Dosze]]. Rywalkami w finale były rodaczki [[Raquel Atawo|Raquel Kops-Jones]] oraz [[Abigail Spears]]. Mecz zakończył się wynikiem 6:3, 6:1. W kolejnym tygodniu Amerykanki znów wygrały turniej deblowy rangi Premier. W [[Dubai Duty Free Tennis Championships 2012 (kobiety)|Dubaju]] zawodniczki pokonały [[Sania Mirza|Sanię Mirzę]] i [[Jelena Wiesnina|Jelenę Wiesninę]] wynikiem 6:2, 6:1<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wtatennis.com/doublesnews/20120225/huber-raymonds-winning-streak-alive_2256567_2623971|tytuł=Huber & Raymond's Winning Streak Alive|data=2012-02-25|opublikowany=wtatennis.com|język=en|data dostępu=2012-02-25}}</ref>. W marcu na kortach [[BNP Paribas Open 2012 (kobiety)|Indian Wells]] para znów pokonała Mirzę i Wiesninę. Mecz zakończył się wynikiem 6:2, 6:3<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wtatennis.com/doublesnews/20120318/huber-raymond-conquer-indian-wells_2256567_2664100|tytuł=Huber & Raymond Conquer Indian Wells|data=2012-03-17|opublikowany=wtatennis.com|język=en|data dostępu=2012-03-18}}</ref>. W czerwcu debel przegrał w finale w turnieju w [[AEGON Classic 2012|Birmingham]]. Lepsze okazały się [[Tímea Babos]] i [[Hsieh Su-wei]], którym Amerykanki uległy w finale 5:7, 7:6(2), 8-10. W następnym tygodniu również znalazły się w finale turnieju na nawierzchni trawiastej. W [[AEGON International 2012 (kobiety)|Eastbourne]] musiały uznać wyższość [[Nuria Llagostera Vives|Nurii Llagostery Vives]] i [[María José Martínez Sánchez|Maríí José Martínez Sánchez]] po kreczu poniesionym przy stanie 4:6. Razem z Raymond zdobyły czwarte miejsce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w [[Gra podwójna kobiet w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012|grze podwójnej]]. W meczu o trzecie miejsce przegrały 6:4, 4:6, 1:6 z [[Marija Kirilenko|Mariją Kirilenko]] i [[Nadieżda Pietrowa|Nadieżdą Pietrową]]. W [[Gra mieszana w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012|grze mieszanej]] wystąpiła razem z [[Bob Bryan|Bobem Bryanem]], ale para odpadła w pierwszej rundzie. Kolejny triumf w grze podwójnej odniosła w [[New Haven Open at Yale 2012|New Haven]]. Podczas [[US Open 2012 (gra podwójna kobiet)|US Open]] Huber broniła tytułu w parze z [[Lisa Raymond|Lisą Raymond]]. Amerykanki, rozstawione z numerem pierwszym, odpadły w trzeciej rundzie, ulegając [[Hsieh Su-wei]] i [[Anabel Medina Garrigues|Anabel Medinie Garrigues]] 4:6, 6:2, 4:6. Podczas tej samej imprezy Huber spróbowała swoich sił także w [[US Open 2012 (gra mieszana)|mikście]]. Amerykanka i jej partner [[Maks Mirny]] dotarli do półfinału, gdzie przegrali z [[Květa Peschke|Květą Peschke]] i [[Marcin Matkowski|Marcinem Matkowskim]] 5:7, 2:6. Po tym turnieju Huber i jej partnerka deblowa Lisa Raymond straciły pozycję [[Liderki rankingu WTA deblistek|liderek deblowego rankingu WTA]] na rzecz [[Sara Errani|Sary Errani]]. W kończących sezon [[TEB BNP Paribas WTA Championships 2012|Mistrzostwach WTA]] para osiągnęła półfinał, w którym przegrała z Czeszkami Hlaváčkovą i Hradecką, co spowodowało spadek Huber na ósmą pozycję w rankingu WTA deblistek.

 

Sezon 2013 Huber rozpoczęła od ćwierćfinałów w [[Brisbane International 2013 (kobiety)|Brisbane]] i [[Apia International Sydney 2013 (kobiety)|Sydney]]. Podczas [[Australian Open 2013 (gra podwójna kobiet)|Australian Open]] osiągnęła trzecią rundę debla, natomiast w [[Australian Open 2013 (gra mieszana)|mikście]] przegrała w drugim meczu. W [[Open GDF Suez 2013|Paryżu]], gdzie grała razem z [[Andrea Hlaváčková|Andreą Hlaváčkovą]], odpadła dopiero z Errani i Vinci w finale. W [[Qatar Total Open 2013|Dosze]] i [[Dubai Duty Free Tennis Championships 2013 (kobiety)|Dubaju]] nie przeszła pierwszej rundy. W [[BNP Paribas Open 2013 (kobiety)|Indian Wells]] i [[Sony Open Tennis 2013 (kobiety)|Miami]] natomiast osiągnęła ćwierćfinały. Kolejny finał – w [[Family Circle Cup 2013|Charleston]] – ponownie osiągnęła z Hlaváčkovą. Zawody w [[Porsche Tennis Grand Prix 2013|Stuttgarcie]] zakończyła na ćwierćfinale. W [[Mutua Madrid Open 2013 (kobiety)|Madrycie]], [[Internazionali BNL d'Italia 2013 (kobiety)|Rzymie]], [[Brussels Open 2013|Brukseli]] i na [[French Open 2013 (gra podwójna kobiet)|French Open]] nie wygrała meczu. W [[French Open 2013 (gra mieszana)|mikście]] w stolicy Francji awansowała natomiast do półfinału. Turnieje na trawie w [[AEGON Classic 2013|Birmingham]] i [[AEGON International 2013 (kobiety)|Eastbourne]] kończyła na ćwierćfinale. Na Wimbledonie w [[Wimbledon 2013 (gra podwójna kobiet)|deblu]] i w [[Wimbledon 2013 (gra mieszana)|mikście]] awansowała do trzeciej rundy.

 

=== Nagrody i wyróżnienia ===

* 2005 – Najlepszy Sportowiec Republiki Południowej Afryki