R-36: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Konstrukcja: drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
m →Służba operacyjna: drobne redakcyjne |
||
Linia 53:
Pierwszy pułk rakietowy wyposażony w pociski R-36 (8K67) został postawiony w stan gotowości bojowej 5 listopada 1966 roku, jednak oficjalnie przyjęto ten pocisk do służby później 21 lipca 1967 roku<ref name=RSNF36-1/>. Pocisk orbitalny 8K69 został przyjęty oficjalnie 19 listopada 1968 roku, zaś dyżur bojowy rozpoczął 25 sierpnia 1969 roku<ref name=RSNF36-1/>. W latach 1965 do 1973 w wyrzutniach zostało umieszczonych 268 pocisków R-36. Jednak od roku 1975 rozpoczął się proces zastępywania tych rakiet pociskami [[R-36M]]. Wszystkie pociski 8K67 zostały wycofane w 1978 roku. Pociski orbitalne 8K69 zostały wycofane ze służby w 1983 roku, w związku z postanowieniami traktatu [[Strategic Arms Limitation Treaty (II)|SALT II]], który zakazał tego rodzaju broni<ref name=RSNF36-1/>.
W [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] pociski SS-9 postrzegane były jako przeznaczone w pierwszym rzędzie do ataku na amerykańskie centra kontroli silosów pocisków [[LGM-30F Minuteman II|Minuteman]]<ref name=fas/>. 1000 silosów tych pocisków kontrolowane było przez około 100 centrów kontroli, toteż wyeliminowanie tych ostatnich, oznaczać mogło wyłączenie pocisków z użytku. Sytuację tę zmieniła likwidacja połączeń między silosami oraz wprowadzenie zapasowych — powietrznych — centrów kontroli, toteż w celu unieszkodliwienia systemu Minuteman konieczne było użycie jednej głowicy na jeden silos. Spowodowało to konieczność wprowadzenia do użytku głowic niezależnie wycelowywanych, a w konsekwencji opracowania przez Związek Radziecki nowych rakiet zdolnych do przenoszenia głowic MIRV. Zadanie to miały pełnić nowe pociski [[R-36M]]<ref name=fas/>.
{{Przypisy|2}}
| |||